რას ნიშნავს შენი სახელი – იპოვე შენი სახელის ისტორია

(თურქული) " გმირი ", " გოლიათი ", " მამაცი ". წარმოშობით მონღოლური სიტყვაა. მისგან ნაწარმოები ვაჟის სახელის თურქული ფორმაა ბაჰადურ, რომელსაც ქართულში მოუცია ერთი მხრივ ბაადურ (აქედან _ გვარი ბადურაშვილი), მეორე მხრივ კი _ ბაღათურ (აქედან _ გვარი ბაღათურია). პირველი ფორმისაგან ჩანს მიღებული აგრეთვე სახელი ბათური (აქედან გვარი _ ბათურია). მეორისაგან _ ბაღათერა (აქედან გვარი _ ბაღათრიშვილი). ამავე სიტყვისაგან მომდინარეობს ოსური ბაყათარ, რუსული богатырь.

შესაძლოა მიღებული იყოს არაბული ბაკასაგან, რაც " მუდმივს ", " მყარს " ნიშნავს და არაბულში ცნობილია პიროვნულ სახელად. ქართულში სახელი ბააკა გვხვდება XVIII საუკუნიდან (ისტ. დოკ. I, 75). მისგან წარმოქმნილი გვარებია ბააკაშვილი და ბაკაშვილი.

სპარსული სიტყვაა, " მამას " ნიშნავს. ამ ზოგადი მნიშვნელობით შემოსულია ქართულ კილოებშიც: აჭარულში, იმერულში, გურულში, ასევე – მეგრულ-ლაზურში და სვანურში. აღმოსავლურ ენებში საკუთარ სახელად გვხვდება მეტწილად კომპოზიტებში: ბაბაჯან, ბაბახან, ბაბაკიში. ქართულში საკუთარ სახელად წარმოგვიდგება სუფთა ფუძეც და სუფიქსებიანიც (ბაბა, ბაბი, ბაბო, ბაბანა, ბაბონა, ბაბლო, ბაბუკი, ბაბუკა, ბაბულა...); ის მონაწილეობს კომპოზიტებშიც (ბაბადი " დიდი მამა ", " აპაპა ", ბაბადიში " დიდი მამისა ", " პაპისა ", ბაბაკოჩი " მამა-კაცი "). აქვე უნდა აღინიშნოს, რომ ამ ფორმათაგან ზოგი საზიაროა სულ სხვა წარმოშობის სახელთან (იხ. ბაბილა).

(ბერძნული) " უცხოელი ", " არაბერძენი ". ბერძნულსა და ზოგ სხვა ენაში გვხვდება როგორც ქალის, ისე ვაჟის სახელად. ამ სახელით ცნობილია რამდენიმე წმინდანი. მრავალ ენაში ეს სიტყვა ნასესხებია საზოგადო სახელის მნიშველობითაც ( " ბარბაროსი ", რუსული варвар). ქართულში ქალის სახელად ბერძნულიდან ნასესხები პირველადი ფორმაა ბარბარე, მისი დისიმილაციით მიღებულია ბარბალე, რ-ს დაკარგვით – ბაბალე, შემოკლებით - ბაბი. გვხვდება აგრეთვე ნაირფეროვანი საალერსო ფორმები: ბაბე, ბაბული, ბაბულია, ბაბუცი, ბაბუცა. ამავე სახელის რუსული გზით შემოსული ფორმებია: ვარვარა, ვარა, ვარიჩკა. ზოგი მკვლევარის აზრით, ეს სახელი უკავშირდება არა ბერძნულს, არმედ შუმერული ქალღმერთის სახელს.

(სირიული) " აჯანყებული ". შეტანილია საეკლესიო კალენდარში როგორც სახელი რამდენიმე მღვდელმოწამისა. პარალელურად გვხვდება ბაბილო. ამათგან ნაწარმოები გვარებია: ბაბილაშვილი, ბაბილოძე, ბაბილუა, ბაბლუანი.

(ლათინური) " ბაბილოსი ". ვაჟის სახელს ბაბილოს, რომელიც წარმოშობით სირიულია და " აჯანყებულს " ნიშნავს, დართული აქვს ლათინური სუფიქსი ინ(ა) და ქცეულია ქალის სახელად (შეადარეთ აგრაფინა, ანგელინა). საალერსო ფორმებია: ბაბი, ბაბილა.

(ქართული).

ქართველ მეფეთა საგვარეულო სახელია.ეს სახელი ერქვა რამდენიმე მეფესა და ერისმთავარს,მოყოლებული ბაგრატ I კურაპალატიდან,რომელიც იყო გრიგოლ ხანძთელის თანამედროვე,ტაო-კლარჯეთის მთავარი(826-876 წწ.)გაერთიანებული საქართველოს პირველი მეფე იყო ბაგრატ დიდი (X ს.60-იანი წლების დასაწყისი–1014 წ.),რომელმაც სათავე დაუდო ბაგრატიონთა დინასტიას.აქედან მოდის გვარი ბაგრატიონი.ბაგრატი სომეხ მეფეთა საგვარეულო სახელიც იყო.წარმოშობით ამ სახელს უკავშირებენ ძვ.სპარსულს: აგადატა-"ღვთის ბოძებული", "ღვთის წყალობა"(ასეთი შინაარსის საკუთარი სახელები ხშირად გვხვდება სხვადასხვა ენაში,მაგალითად:ბერძნული თეოდორე,დოროთე,სლავური ბოგდან,თურქული ალაჰვერდი,სომხური ასტვაწატურ,ქართული წყალობა).არსებობს ბაგრატის სხვაგვარი განმარტებაც:"ღვთის შექმნილი","ღვთის მიერ დაცული".

(არაბული) " სავსე მთვარე " ; გადატანით - " სრულქმნილი ". ეს სახელი ჰქვია ზღაპრული ამირანის ძმობილს. მისგანაა მიღებული გვარები: ბადრიძე, ბადრიშვილი, ბადრიაშვილი.

წარმომავლობა დაუდგენელია. შესაძლოა უკავშირდებოდეს სპარსულ ბათურ-ს ან მონღოლურ ბათო-ს; ზოგის აზრით ურარტული სახელია, ზოგი კი ებრაული ბართლომე-ს შემოკლებულ ფორმად მიიჩნევს. ამ სახელით ცნობილია მოწამე ხუცესი, რომლის ხსენების დღეა 26 მარტი.

ნახეთ ბაადურის განმარტება.

როგორც ჩანს, ქართული მინდვრის ყვავილის სახელია ქცეული ქალის სახელად (შეადარეთ: ია, ვარდო, ენძელა...). ბაია გვხვდება ვაჟის სახელადაც, საიდანაც მიღებულია გვარი ბაიაშვილი (ისტორიული დოკუმენტებში დასტურდება XIII ს-დან), მაგრამ ეს ვაჟის სახელი სულ სხვა წარმოშობისა უნდა იყოს.

(არაბული) " თეთრი ".

(ირანული) " ღვთის შვილი ", " ძე ღმრთისა ". ეს სახელი ქართულში გავრცელებულია უძველესი ხანიდან, გვხვდება ჯერ კიდევ პალესტინის ქართულ წარწერებში (V ს. 30-40-იანი წლები): " და ძუძეეულნი მათნი ბაკურ და გრი-ორმიზდ და ნაშობნი მათნი, ქრისტე... შეიწყალენ. ამენ ". აქ ნახსენებია პეტრე იბერის პაპა (დედის მამა) – ბაკურ დიდი, მეფე ქართლისა. ბაკური ერქვა საქართველოს რამდენიმე სხვა მეფესა და დიდებულსაც II-VIII საუკუნეებში. წინათ გვხვდებოდა აგრეთვე მისგან ნაწარმოები პიროვნული სახელი ბაკურიანი (მაგ., ერთი ბაკურიანი, ბალდადისძე, ქართლის ერისთავი იყო VII-VIII სს-ში). ბაკურისაგან ნაწარმოებია სახელი ჯამბაკურ, გვარები: ბაკურაძე, ბაკურიძე, ბაკურია, გეოგრაფიული სახელები: ბაკურიანი, ბაკურციხე, ბაკურხევი და სხვ.

(არაბული) " ახალმთვარიანობა " ; გადატანით: " სიწმინდე " ; ან: (სპარსული) " ნახატი ". არაბულად ბარა-ს უწოდებდნენ ახალმთვარობის პერიოდს (მთვარის თვის დამდეგს), როცა მთვარე ჯერ არ ჩანს. ეს დრო მიჩნეული იყო სასიამოვნო ამბის მომასწავებლად და მაშინ დაბადებული ბავშვიც ბედნიერი მომავლის მქონედ მიაჩნდათ. ამიტომ არქმევდნენ ამ დროის აღმნიშვნელ სახელებს: ბარათ, ბარათბეკ, ბარათალი (ვაჟებს), ბარათხანუმ, ბარათგულ, ბარათმო (ქალებს). ამათგან ქართულში შემოსულია მხოლოდ ერთი – ბარათა, საიდანაც ნაწარმოებია გვარები: ბარათაშვილი, ბარათელია, ბარათელი. შესაძლოა აქედანვე მომდინარეობდეს ბართაიას და ბართიას გვარებიც.

- მიღებულია მრავალსაფეხურიანი გარდაქმნის გზით ავესტური ვერეთრაგნა-საგან. ეს არის სახელი გამარჯვების ღვთაებისა, რომელმაც დაამარცხა ბოროტი დემონი ვერეთრა. ვერეთრა-გნა ნიშნავს " ვერეთრას გამგდებს ". მასთან ეტიმოლოგიურ კავშირშია სახელები: ვარამ, გვარამ და გურ

(ძველი ებრაული) " თოლომეს შვილი ", ან " მოხნული მიწის შვილი " (თოლომე სახელია, მნიშვნელობით უდრის " ხნულს ", " კვალს "). მის შემოკლებულ ფორმად ითვლება ბათუ, თუმცა იგი წარმოშობით დამოუკიდებელი სახელია.

(ირანული) " მაღალი ". აქედანაა გვარები ბარძიმაშვილი, ბარძიმიშვილი, ბარძიმაძე.

(ბერძნული) " მეფური ", " სამეფო ". ამჟამად უფრო გავრცელებული ფორმა ამ სახელისა არის ვასილ. ბ და ვ ბგერები თვით ბერძნულშიც მონაცვლეობდა. ზოგმა ენამ ( მათ შორის ქართულმა) ისესხა უფრო ადრინდელი ფორმა, სადაც ბ არის დაცული, ზოგ ენაში კი (მაგალითად, რუსულში) გადაიღეს ვინ-იანი ფორმა. ამიტომ გვაქვს ქართულში: ბასილ (ისევე როგორც ბესარიონ, ბიქტორ, იობ, საბა და ა.შ.), რუსულში კი ვასილი (ისევე როგორც ვისარიონ, ვიქტორ, იოვ, სავა და სხვანი. შეადარეთ აგრეთვე ღვინისა და ნაყოფიერების ღმერტის სახელი: ქართულად ბახუსი, რუსულად ვაკხი და სხვ.) შემდგომში ზოგიერთი ვინ-იანი ფორმა ქართულშიც შემოვიდა და ამჟამად გვაქვს პარალელური ფორმები: ბასილ და ვასილ, ბიქტორ და ვიქტორ. უფრო ძველი ბასილ-ისაგან მიღებულია გვარები: ბასილაძე, ბასილაშვილი, ბასილაია, ვასილ-ისაგან კი ქართული გვარი არ იწარმოება (შეადარეთ რუსული გვარი ვასილევ, პოლონური ვასილევსკი). იგივე სახელი ბასილ ესპანეთში გავრცელებულია ბაზილიო-ს ფორმით. ამავე ძირს უკავშირდება სიტყვა ბაზილიკა, რაც " სამეფო აკლდამას " ნიშნავს. ბასილ-ის შეკვეცილი ფორმაა ქართული ბასა.

(ქართული) ზოგი მკვლევარის აზრით, შესაძლოა ქართული ფორმა იყოს ბაკურ-ისა, რომელიც წარმოშობით ირანული სახელია და " ღვთის შვილს " ნიშნავს. უფრო დამაჯერებელი ჩანს მისი დაკავშირება არაბულ პიროვნულ სახელთან – ბაქრ ( " ახალგაზრდა აქლემი "). უთუოდ აქედან მოდის გვარები: ბაქრაძე და ბარქაია, ბაქარ-ისაგან ნაწარმოებია გვარი ბაქარაშვილი, შესაძლოა მისგანვე იყოს მიღებული ბაკარიძე და ბაქანიძე.

ნახეთ ზემოთ ბაადურ-ის განმარტება.

ქართული სახელია,"ტანმორჩილს" ნიშნავს(წარმოშობით უკავშირდება სპარსულ სიტყვას:ბაჩა-"ბავშვი").გვხვდება მისი სხვადასხვაგვარი სახეცვლილებაც:ბაჩა,ბაჩია,ბაჩუა, ბაჩო,ბაჩიტა,ბაჩილა,ბაჩალა,ბაჩულა,ბაჩუკი,ბაჩირა, ბაჩუკია.ბაჩანა ფსევდონიმად ჰქონდა ვაჟა-ფშაველას ძმას–პოეტ ნიკო რაზიკაშვილს.

(ქართული) დაახლოებით უდრის " პატარას ", " ბიჭუნას " (შეადარეთ კურდღლის შვილის სახელი ბაჭია). კნინობითი ფორმებია: ბაჭუკი, ბაჭუჭი.

(ქართული) მეგრულად ნიშნავს " ჩაფსკვნილს ", " ბუთხუზას ". ეს სახელი ჰქვია გიორგი წერეთლის ცნობილი რომანის " პირველი ნაბიჯის " მთავარ გმირს ბახვა ფულავას. ბახვას მოფერებითი ფორმაა ბახუტა, საიდანაც მიღებულია გვარი ბახუტაშვილი.

(ლათინური) " ბედნიერი ".

(ქართული)აქედანაა გვარები:ბებურიშვილი,ბებურიძე,ბებურია.გეოგრაფიული სახელწოდება ბებურიანი (ლაგოდეხის რაიონი).

თურქული ბეგი (გვიანდელი გამოთქმით ბეი), რაც " ბატონს " ნიშნავს, ქართულში საკუთარ სახელად არის ქცეული და ორი ფორმით გვხვდება: ბეგი, ბეგა (აქედანაა გვარები: ბეგიშვილი, ბეგაშვილი, ბეგიაშვილი, ბეგაძე). მისივე ვარიანტული ფორმებია: ბექი, ბექა. იმავე სიტყვის მრავლობითი რიცხვის ფორმას თურქულში წარმოადგენს სახელი ბეგლარ. წინათ სახელად გვხვდებოდა აგრეთვე ბეგთაბეგ (აქედან გვარია ბეგთაბეგიშვილი), რაც ნიშნავს " ბეგების ბეგს ", " ბეგების უფროსს " (შეადარეთ დიდი თანამდებობის სამოხელეო ტერმინი თურქეთში ბეგლარბეგი).

(თურქული) " ბატონები ". აქედანაა გვარები: ბეგლარაშვილი, ბეგლარიშვილი. დაწვრილებით იხ. აქვე ბეგი, ბეგა.

(ქართული) ამავე სახელის კოლხური ვარიანტია ბედიშა.

(ქართული) სვანური სამონადირო ბალადის გმირის სახელია, რომლის ეტიმოლოგიაც დაუდგენელია.

(ლათინური) " ლამაზი ".

(ლათინური) " კურთხეული ", " დალოცვილი " ეს სახელი ერქვა ერთ-ერთ სინა-რაითელ მამას, წმინდა მოწამეს (VI ს.). გვიანდელი პარალელური ფორმაა ვენედიქტე. შემოკლებული ფორმებია: ბენე, ბენა. ამ უკანასკნელისაგან ჩანს მიღებული ბენაშვილის გვარი.

(ძველი ებრაული) " შვილი მარჯვენისა " (ე.ი. " საყვარელი შვილი "). შემოკლებული ფორმებია: ბენია, ბენო. ბენია გვარიც არის სამეგრელოში. ამავე სახელისაგან წარმოქმნილი გვარებია აგრეთვე: ბენიაშვილი, ბინიაშვილი, ბენიაძე, ბენიძე.

მომდინარეობს ძველი ირანული სახელისაგან(ვეჟან-"ვეჯელი"ანუ"ირანელი").თავკიდური ბგერა სპარსულშივე არის შეცვლილი:ვეჟან_ბეჟან.ბეჟანი ფირდოუსის განთქმული პოემის,"შაჰ-ნამეს",ერთ-ერთი გმირია.ამ სახელის კნინობითი ფორმებია ქართულში:ბეჟია,ბეჟუა,ბეჟიკო,ბეჟუკი,ბეჟიტა.ამათგან მომდინარე გვარებია:ბეჟანიშვილი,ბეჟანეიშვილი,ბეჟანიძე,ბეჟაშვილი,ბეჟიაშვილი,ბეჟუაშვილი,ბეჟუკაშვილი,ბეჟიტაშვილი.

(ქართული) ამავე სახელის ვარიანტებია: ბერი, ბერო, ბერუა, ბერუჩა, ბერიკა, ბერიტა. ამათგან ნაწარმოებია გვარები: ბერიძე, ბერაძე, ბეროძე, ბერაია, ბერიშვილი, ბეროშვილი, ბერუაშვილი, ბერუჩაშვილი, ბერიკაშვილი, ბერიტაშვილი და სხვანი. ამჯამად ეს სახელი გააზრებულია როგორც " მოხუცი ", " ბერი " (ნაწარმოები ‘დაბერდა’ ზმნისაგან), მაგრამ სხვა წარმოშობისა უნდა იყოს. კოლხურად ბერე, ბერი ნიშნავს " შვილს ", " ვაჟს " (შეადარეთ ზოგიერთ სახელსა და გვარში შემონახული ფორმები – იხ. ზემოთ). ივანე ჯავახიშვილის ვარაუდით, ეს სიტყვა უძველეს ხანაში ზოგად ქართულშიც ყოფილა (მის ფონეტიკურ სახესხვაობად მიჩნეულია ბელი - " დათვის შვილი ").

(თურქული) " ღვთის ბოძებული ", " უფლის ნაჩუქარი ". ქართულ ცნობიერებაში უკავშირდება " სიბერის " აღმნიშვნელ ფუძეს. ხშირად გვხვდება მთიელ პერსონაჟთა სახელად (კერძოდ, ალექსანდრე ყაზბეგისა და ვაჟა-ფშაველას თხზულებებში).

(ქართული) აქედან გვარი – ბერუკაშვილი (ნ. ბერა).

(ქართული) აქედან გვარი – ბერუჩაშვილი (ნ. ბერა).

(ბერძნული) " ტყიანი ხეობა ", " ტყიანი ველი ". მისი კნინობითი-საალერსო ფორმებია: ბესო, ბესიკო

ბესარიონ-ის შემოკლებული, საალერსო ფორმაა, რომელიც დამოუკიდებელ სახელად იქცა. ამ სახელს ატარებდა XVIII ს. გამოჩენილი პოეტი ბესარიონ გაბაშვილი. ამჟამად ცნობილი პოეტია ბესიკ ხარანაული.

– ძველი ქართული სახელია (დაწვრილებით იხ. ზემოთ – ბეგი, ბეგა). ამ სახელით საქართველოს ისტორიაში ცნობილია რამდენიმე გამოჩენილი სახელმწიფო მოღვაწე. მათ შორის უპირველესია ბექა მანდატურთუხუცესი (XIII ს.). რუსთაველის ეპოქაში ქართული ოქრომჭედლობის უბადლო ოსტატები იყვნენ ბექა და ბეშქენ ოპიზრები. Bექა-საგან წარმოქმნილი გვარებია: ბექაია, ბექაური, ბექიშვილი.

(ირანული) " ხელოვნება ", " ხელსაქმე ". ესეც გავრცელებული სახელი იყო. ბეშქენ ოპიზარის გარდა, ამ სახელით ცნობილია რამდენიმე სხვა თვალსაჩინო მოღვაწე ძველ საქართველოში. ბეშქენისაგან მიღებულია გვარები: ბეშკენაძე, ბეშკანაძე, ბეშკენაშვილი.

(ლათინური) " მძლეველი ", " გამარჯვებული ".

(ქართული) " ბირთვისელი " (ბირთვისი ქართლშია, ძველად განთქმული ციხე იყო). ეს სახელი ქართულიდან სომხურშიც შესულა. გვხვდება გვარიც – ბირთველიშვილი.

(ლათინური) " ძლევამოსილი ", " გამარჯვებული ". იგივეა ვიქტორ, რომელიც ახლა უფრო გავრცელებული ფორმაა (დაწვრილებით იხ. ზემოთ ბასილ-თან).

(ქართული) " ბიძისა ". საეკლესიო კალენდარულ სახელად მიჩნეულ იქნა თავდადებული ქართველი გმირის ბიძინა ჩოლოყაშვილის (XVII ს.) სახელის მიხედვით.

(ქართული) არაკალენდარული სახელია, თუმცა საკმაოდ გავრცელებული (აქედანაა გვარები: ბიჭაშვილი, ბიჭიაშვილი). მისი კნინობითი ფორმებია: ბიჭიკა, ბიჭიკო, ბიჭინა (აქედან გვარები: ბიჭიკაშვილი, ბიჭინაშვილი). ბიჭ-ისაგან ხმოვნის შეცვლით მიღებულია ბუჭა (შეადარეთ კომპოზიტი ბიჭ-ბუჭები) და მისი კნინობითი ფორმები: ბუჭო, ბუჭუ, ბუჭუკი, ბუჭუკა, ბუჭულა, ბუჭიტა, ბუჭუტა.

(ქართული).

(ქართული).

დამაჯერებელი ეტიმოლოგია არ მოეპოვება.

მკვლევართა ვარაუდით, სკვითურ-ალანური სახელია და ნიშნავს " წაბლისფერთმიანს ". ეს სახელი ერქვა საქართველოს დედოფალს XI ს-ში, ბაგრატ IV-ის მეუღლეს, რომელიც ოსთა მეფის ასული იყო. ზოგი მას აიგივებს პოეტ ქალთან, რომელიც ღვთისმშობლისადმი მიძღვნილ იამბიკოში თვითონვე ახსენებს თავის სახელს: " ქალწულო, მიხსენ ბორენა ჭირმრავალი ". ბორენა ერქვა აგრეთვე ცოტნე დადიანის მეუღლეს (XIII ს.). შეადარეთ შორენა.

(სლავური) სრული ფორმაა ბორისლავ, შედგება ორი სიტყვისაგან, რომელთა მნიშვნელობაა " ბრძოლა " და " დიდება ". მეორე მათგანი მონაწილეობს მრავალ სლავურ სახელში, როგორიცაა ვიაჩესლავ, სტანისლავ და სხვანი.

(ქართული) შესაძლოა უკავშირდებოდეს ლაზურ ბოჩი-ს, რაც " მამალ ცხვარს ", " ვერძს " ნიშნავს (შეადარეთ ქართული ვაცი). მეორე მხრივ – ბოში (ბოვში-ბავშვი), მოფერებით ბოჩი, მეგრულში ნიშნავს " ბიჭს " და ამის მიხედვით ეს სახელი იგივეა, რაც ბიჭია, ბიჭიკო.

ქართულ დიალექტებში საზოგადო სახელად გვხვდება რამდენიმე მნიშვნელობით, რომელთაგანაც განსაკუთრებით საყურადღებოა იმერული ბოცორი||ბოცვერი - " ბაჭია " (ვ. ბერიძე) და ქიზიყური ბოცოცა - " მსუქანი, თვალადი, ბავშვი; საერთოდ, თვალადი; ადამიანი " (სტ. მენთეშაშვილი). ადვილი შესაძლებელია, ეს მნიშვნელობანი ერთი ზოგადი მნიშვნელობიდან იყოს განვითარებული. ყოველ შემთხვევაში ანთროპონიმის წარმოსაქმნელად ორივე მნიშვნელობა ზედგამოჭრილია. ბოცო მამაკაცის სახელად გვხვდება ძალიან ხშირად, განსაკუთრებით – ჯაყელების გვარში. შემდგომში თვით ბოცო-საგან წარმოიქმნა გვარები: ბოცოსძე და ბოცვაძე (ამჟამად გვხვდება მხოლოდ ეს უკანასკნელი). შესაძლოა მასვე უკავშირდებოდეს ბოცვაძე (ბოცვრაძე?)

(ქართული) აქედანაა გვარები: ბროლაშვილი, ბროლაძე (ისტორიული დოკუმენტებში დასტურდება XVII ს-დან).

(ქართული) სვანურად ნიშნავს " ბიძას ", ე.ი. მნიშვნელობის მხრივ იგივეა, რაც ბიძინა.

(ხურიტული) " მსახური " (ეტიმოლოგია საეჭვოა). მის გავრცელებას უთუოდ ხელი შეუწყო სიტყვის მნიშვნელობის რუსულად გააზრებამ: буду - " ვიქნები ". ცხადია, ეს გვიანდელი და მხოლოდ გარეგნულ მსგავსებაზე დამყარებული ხალხური ეტიმოლოგიაა. ბუდუ პიროვნულ სახელად გვხვდება კორიდეთის ოთხთავის (IX ს.) ბერძნულ მინაწერებში. მისი ფონეტიკური ვარიანტია სვანური გავრცელებული სახელი ფუთა.

ფონეტიკური ვარიანტებია ქართულში გავრცელებული არაკალენდარული სახელებისა, რომლებიც სიმრგვალისა და სიმსუქნის გაგებას შეიცავენ.

(ქართული)