ლიტერატურა
-
გალაკტიონ ტაბიძე სახლი ტყის პირად
ეხლაც ჩემს თვალწინ არისთქვენი ბინა ტყის პირადდა საღამო მდინარის,გახელილი ცისფერად.მთავაზობდით დები ვარდთდა ამბობდით ლანდებით:„თქვენ ისეთი კარგი ხართ,თქვენ პოეტი ბრძანდებით“.და გავიდა…
Read More » -
გალაკტიონ ტაბიძე სდგას ხეივანი სასახლის ..
სდგას ხეივანი სასახლის წინ. მთვარიან ღამითმას აგონდება დამსხვრეულთა დროთა რხევანი,ადამიანთა ტალღა მიდის წამითი-წამით.ომები, ჯარი, ავსებული სხვადასხვა შხამით,სხვადასხვა მხრიდან მოგონებათ სცემს…
Read More » -
გალაკტიონ ტაბიძე სდუმს არემარე ..
სდუმს არემარე,ზეციდან მთვარეუხვად სხივს აფრქვევს დანამულ მდელოს.მიჰქრის ნიავი,რომ მომხიბვლელივარდს კოცნა უძღვნას და ააცრემლოს. *ბაღში ნაკადისზვირთი ზვირთზე ხტის,ვაზი ობოლი ირხევა, კრთებადა…
Read More » -
გალაკტიონ ტაბიძე სევილია
ელანდება სევილიისშეღამება ჩქარი,ძლივს ანათებს ქალაქს მთვარე,გარედ გრგვინავს ქარი. ბორგავს ბავშვი ავადმყოფი,ღამის სწურავს ბნედადა იდუმალ მწუხარებითთავთან უზის დედა. მაგრამ ეს ხომ…
Read More » -
გალაკტიონ ტაბიძე სერენადა
რად მინდა იგი, ჩემო პირიმზე,ჩემის ჰანგით თუ ვერ დაგაღონებ?რად მინდა ქნარი, თუ იმის ხმაშისამოთხის ჰანგებს ვერ გაგაგონებ? ან რად მიტაცებს…
Read More » -
გალაკტიონ ტაბიძე სთვლემს ტყის ნაპირი
სთვლემს ტყის ნაპირი გადავერცხლილი,უხმო ალერსით ეკვრის ტოტი ტოტს.დასძინებია ალერსიან ბაღს,დასძინებია სევდიან წალკოტს…ვარსკვლავიანი შუაცა ბრწყინავს,შუაცა იწვის, დნება ნელ-ნელა…მოგონებათა ელვარებს სარკე,მაგრამ ჩემს…
Read More » -
გალაკტიონ ტაბიძე სიბერე
მე მიღალატეს ძველმა რითმებმა(ძველ მეგობრებსაც ვამჩნევ მე ღალატს),თუმცა მე მასთან მიყვარდა შებმა_ეხლა რა ვუყო სპლინს,უხმო ჯალათს! ეჰა,მე ვამბობ,სად შემიძლიავებრძოლო ქალთა…
Read More » -
გალაკტიონ ტაბიძე სიზმრები
შეღამდა, მე წაველ იქ, სადაც სიზმრებიწიგნებში დარდობენ დახუჭულ თვალებით,ჰანგები დაქრიან, ვით ქარში ისრებიდა სული ფითრდება ნათელის ცვალებით. წავიდნენ ლანდები, მეორე,…
Read More » -
გალაკტიონ ტაბიძე სიკვდილი მთვარისაგან
წაკითხულ წიგნთა საღამოის მსუბუქი ბინდიარეებს მშვიდად, უდარდელად კვლავ ეფარება,მდინარეთ ლურჯი, ქაფიანი და მძიმე ზვირთიშავი ზღვისა და კასპიისკენ მიეჩქარება.ასეთ ფერებში შეერია…
Read More » -
გალაკტიონ ტაბიძე სიკვდილის ბრჭყალებში
კავკასიის მთის ციცაბო კლდეზეძირს ტოტ-დახრილი მუხა დგას ობლად,ცა მიაჩნია შორეულ ღმერთადდა დედამიწა მახლობელ-მშობლად.წელიწადების ურიცხვმა გროვამვერ გამოსტაცა სიმხნე და ძალა,ქარიშხლიანი მოგონებებიმისი…
Read More »
