პოეზია

  • გალაკტიონ ტაბიძე ყინვის ძალა

    გალაკტიონ ტაბიძე ყინვის ძალა

    ტალღა მიჰქროდა დიდი, ლაღი, თავისუფალი,შორს იტაცებდა მის გიჟურ სულს ზვირთების ქშენა,მაგრამ უეცრად გაქანებულს სწვდა ყინვის ძალი,ამ სიმაღლეზე გააქვავა და შეაყენა.

    Read More »
  • გალაკტიონ ტაბიძე ყოველი დღე

    გალაკტიონ ტაბიძე ყოველი დღე

    ყოველი დღე ათარიღებსფართოდ გაშლილ შრომის ქებას,რომ მუდმივად იგი იღებსლეგენდარულ გამარჯვებას. თბილისს სიცხის ხურავს კალთა,სწვავს სახურავს, ხეთქავს კედლებს,მაგრამ დახეთ ორთქლმავალთაშემკეთებელ ქარხნის…

    Read More »
  • გალაკტიონ ტაბიძე ყორანი

    გალაკტიონ ტაბიძე ყორანი

    ყოველთვის მგონია: გადიფრენს ყორანიდა სანთლებს ჩააქრობს თვალების ალვაში;თვალები, ეს ლოცვით დამწვარი ქალ-ვაჟი,წვალებით მოკვდება (ოხვრა, პასტორალი). ყოველთვის მგონია: ჩემს სახელს ნაცნობიაჩრდილი…

    Read More »
  • გალაკტიონ ტაბიძე ყორანის ცრემლები

    გალაკტიონ ტაბიძე ყორანის ცრემლები

    ყორანს ცრემლით უმძიმს უპე –როგორც შავი ყვავილი; დავიღუპე, დავიღუპე, –ისმის მისი ჩხავილი.ნისლი, წვიმა, თრთიან გარედუბინაო ბავშვები.მეცოდება ვიღაც მწარედ,ვიღაც ხელ-განაშვები.

    Read More »
  • გალაკტიონ ტაბიძე შავი ზღვის პირად

    გალაკტიონ ტაბიძე შავი ზღვის პირად

    შავი ზღვის პირად ულამაზესსვხედავ შენობას,რომელსაც შურით უდარაჯებსთვალი ორგული.ყოველი მხრიდან სუბტროპიკთამრავალფერობა,გარს ხეხილები და პალმებიაქვს შემორგული. ერთგული ხელი ამუშავებსმშობლიურ მიწას,გამარჯვებული მოწინავემშრომელის ხელი:ერთი…

    Read More »
  • გალაკტიონ ტაბიძე შავი სვეტები

    გალაკტიონ ტაბიძე შავი სვეტები

    მოაქვს დეპეშებს შავი სვეტებითშემოხაზული მისი სახელი,ორკესტრი ტირის თავგამეტებითმისი რიტმებით თვალ-ანახელი,ასკეტი, ბრძენი, პოეტი, მუშაგანათებული, სიცივის ბრწყინვითროგორც იელვებს ხანდახან შუშააფეთქებული ცეცხლით და…

    Read More »
  • გალაკტიონ ტაბიძე შავი ღრუბელი

    გალაკტიონ ტაბიძე შავი ღრუბელი

    სქელი ღრუბელი,შავი და ბნელი,სამშობლო მხარეს გადაეფარა,სხივთა მფენელიმზისა ნათელიჩვენს სანუგეშოდ სჩანდა აღარა.მაგრამ რა გაჰკრა ელვამ სივრცეზე,მიკლაკნ-მოკლაკნა თვისი სხივები,სამარადისოდ მე მომეჩვენაგარდმოვლენილი ცით…

    Read More »
  • გალაკტიონ ტაბიძე შედუღება ოცნებასა და სინამდვილეს შორის

    გალაკტიონ ტაბიძე შავი ყორანი

    გზა გავიარე… მსურს მოვიხედოდა დავინახო მთისა ქედები;შავი ყორანი გზაზე მომჩხავის:‘ნუ იხედები… ნუ იხედები!” გზაზე მივდივარ… მსურს გავარკვიოგასავლელი გზის სივრცე უცვლელი;შავი…

    Read More »
  • გალაკტიონ ტაბიძე შედუღება ოცნებასა და სინამდვილეს შორის

    გალაკტიონ ტაბიძე შედუღება ოცნებასა და სინამდვილეს შორის

    ალბად, იმიტომ ხომალდის აფრით,იდუმალ წყენით და გულდიდობითვერ მოახერხებს გული ვერაფრითუკანასკნელად გითხრას: „მშვიდობით!“ – რომ დრომ ზვირთები მხარით გადიშვადა დააჯახა ერთიმეორეს,რომ…

    Read More »
  • გალაკტიონ ტაბიძე შემოდგომა

    გალაკტიონ ტაბიძე შემოდგომა

    1ობოლ ფოთლებს, ნაზ ყვავილებსქარიშხალი თავზედ ივლებს;კორდი კდემით თვალებს ნაბავს,მორცხვად თავს ხრის, სუნთქვას სძაბავს,ტანთგახდილი და შიშველიმთას შესჩივის: „ვერ მიშველი?“ვიღაც კვნესის, ვიღაც…

    Read More »
Back to top button