პოეზია
-
გალაკტიონ ტაბიძე ქალაქის გარედ ..
ციკლიდან „ეპოქა“ ქალაქის გარედ, რომ ძმაბიჭურად,ერთად ხელიხელ გადახვეულიკარს მოადგება ახალგაზრდობა,გესმის არღნების ხმა დამტვრეული.მათი იდუმალ ფიქრთა ნაყოფი,მათი ცხოვრება და მათი გული,შენთვის…
Read More » -
გალაკტიონ ტაბიძე ქალაქისაკენ
წავალ – იფიქრა, და ამ ფიქრთან გრიგალმა უმალსიცოცხლის ახლო გაიარა წყნარად, იდუმალ.ის გამოვიდა ძლიერ ადრე, ვით სიყვარული –მთვარიან ტყეზე მიდიოდა…
Read More » -
გალაკტიონ ტაბიძე ფანტაზია
ოცნება ტკბილი და ნეტარებასულს ასხიოსნებს, გულს შეეთვისა.თავს დამციმციმებს უცხო მშვენება –უცხო მადონა რაფაელისა. მიყვარს იმისი ნარნარი სახე,უცნაურ ფიქრთა გამომხატველი,გაჰქრეს დღე…
Read More » -
გალაკტიონ ტაბიძე ქალაქისკენ ურმულით
მთებში ნისლი დაიშალა და ნიავი მიჰქრის წყნარი,ხეობაში, ნათელ ღამით მიიმღერის ჩალვადარი.ვარსკვლავთ ცაზე ფერხული აქვთ, შუაღამე იწვის, დნება,დაილია ურმულის გზა და…
Read More » -
გალაკტიონ ტაბიძე ქალაქში
ფანტასტიურო! დამაავადესშენმა სახლებმა და შენმა გზებმა!ცა, მარტოობა, სული თავადის,და ერთად ერთის მრავალთან შებმა.დამასნეულეს ფიქრებმა შენზე:ყრუ ხმაურობა, მზე გარი-გარი.ჰაერს მოარღვევს მარადი…
Read More » -
გალაკტიონ ტაბიძე ქალი და ხელოვნება
ხავერდოვან მინდვრის ბალახს მობიბინე არხევს ქარი,თითქო ალერსს ევედრება და ჩურჩული ისმის წყნარი. მაგრამ მალე დაღლილ ყვავილს გაშორდება ცელქი ქარი,გაიტაცებს ობოლ…
Read More » -
გალაკტიონ ტაბიძე ქალის ქანდაკება
მე დავივიწყებ ყველა სიკვდილს: პირველს, მეორეს…უკანასკნელი არ მოსულა ეროსის შხამი,გზა მიჰყვებოდა მიმოფანტვას უმეტეორესს,რომ თან წაეღო საუკუნის მრავალი წამი. მხატვრის უგონო…
Read More » -
გალაკტიონ ტაბიძე ქალმა დამწყევლა ლამაზმა
ქალმა დამწყევლა ლამაზმამხურვალე ლალის ბაგეთი,ღმერთმა ვერ მითხრას ათასმა,რა ჩავიდინე აგეთი.მაგრამ, იმ წყევლამ როგორ სთქვას,გული სიცოცხლით დანამა,თუ ვინმემ გული მომიკლას,ისევე იმისთანამა.
Read More » -
გალაკტიონ ტაბიძე ქალს მთებიდან
როდესაც ვუცქერ მე შენს თვალთა უძირო ლაჟვარდს,როცა თვალი თვალს უსწორდება არა შემთხვევით,დატოვებული, შორი კუთხე მომაგონდება,მოგონებები თვალწინ რბიან სევდიან რხევით.მე მაგონდება…
Read More » -
გალაკტიონ ტაბიძე ქალწული
როგორც წყნარი ღიმილინათელ კაეშნიანი,ღამე დაუვიწყარი,ღამე მსუბუქფრთიანი,ეფინება მაღალ მთებს,ეფინება ველს მწვანეს,და ვერცხლისფრად ანათებსმკვდართა სამყოფ სავანეს.ჯვრებს და ლოდებს, აკლდამებსლანდი ღონემიხდილიდასწოლია აჩრდილად –შავი,…
Read More »
