პოეზია
-
გალაკტიონ ტაბიძე – არმიელი ვარ
მოხუცი პაპაბავშვებს რომ მკლავებს გვისინჯავდადა შემდეგ დინჯადეტყოდა ახლო მდგომარ მეგობარს:„დახედე ამ მკლავებს,ვერ გასწევდა კახაბერობას?“და ახლა ვფიქრობ:მაგრამ რა უშავს,ჯარისკაცობას ვინ ეტყვის…
Read More » -
გალაკტიონ ტაბიძე – არსებობის გული
იყო ფიქრების ვალსი,იდგა რკალები წყალზე,არ ასვენებდა ღამესფიქრი ერთ ლამაზ ქალზე. თვალს არ ეკიდა ძილი,მზეთა ვიყავით შვილი,რისთვის დაგვარქვეს ნეტადემონიური წყვილი?! მაგრამ…
Read More » -
გალაკტიონ ტაბიძე – არწივებს ჩასძინებოდათ
ჩასძინებოდათ არწივებს,სთვლემდნენ მუხათა ტოტები,ბნელ ღამეს ააქარცივებსმკივანი მიკიოტები.არწივებს ჩასძინებოდათ:ბედი არ სთვლემდა ცბიერი,შორითშორს ალი ჩნდებოდა,ცეცხლი გორავდა ძლიერი.ტყეს ცეცხლი ეკიდებოდა,როგორც ძნას შემოდგომისას.არწივებს ჩასძინებოდათ,სიზმრებს…
Read More » -
გალაკტიონ ტაბიძე – არხევს ახალი სიცოცხლის აკვანს
ციკლიდან „ეპოქა“ ეს გაზაფხული სიახლის ძალით,ვით პატიმარი გაარღვევს საკანს,განახლებისა თრთოლვით, კანკალითარხევს ახალი სიცოცხლის აკვანს. გაცოცხლებულა ირგვლივ ყოველი,მფეთქავი ძალა არეს ჰფენია,სულ…
Read More » -
გალაკტიონ ტაბიძე – ასპინძა
ისეთი დღეა, გული მხოლოდგრძნობით დათვრება.ისეთი დღეა – გამარჯვებასრომ ეკადრება!მაგრამ უეცრად ყოველივემოიჩადრება,რაღაც შემაკრთობს… და კვლავ ომიმომენატრება. ცას ვარსკვლავები მოჰფენოდენბრწყინვალე ზეწრად,მათთან ჩემს…
Read More » -
გალაკტიონ ტაბიძე – ატმის რტოო, დაღალულო რტოო…
ატმის რტოო, დაღალულო რტოო,ატმის რტოო, სიმშვიდეა შორი.ქარიშხალი მოდის საიმდროო,ყვავილების ქარში მიჰქრის ტბორი.მოცდა არ ღირს, თუ ისევე უცდი,ამ გრიგალში დრო არ…
Read More » -
გალაკტიონ ტაბიძე – ატმის ყვავილები
რტოებში ავობს ბებერი ქარი,ყვავილთა ჯარი ფიფქით ბანაობს.ტყდება, ნანაობს ეთერი ჩქარი,ნანაობს ქარი და მიქანაობს. და ქარი შეხვდა ატმის ყვავილებს,ვარდისფერ ღილებს შეატყო…
Read More » -
გალაკტიონ ტაბიძე – ატომი
რას სწევ უბიდან? სთქვი, ქალო,მიწამ ცას რა დაუშავა?ვფიქრობ, შუშაა უბრალო… დიაღ, უბრალო შუშაა. შუშაში, ვამჩნევ, თრთის კვეთი.რა ღელვა, რა გიზგიზია…საკმარისია…
Read More » -
გალაკტიონ ტაბიძე – აუჩქარებლად, დინჯად ..
ციკლიდან „პაციფიზმი“ აუჩქარებლად, დინჯად,დრო-და-დროისმის ბუტბუტი გაძრცვნილი ჭადრის –მშვიდობით, იტალია, მშვიდობით.მშვიდობით, ინგლისო, მშვიდობით! ცივა, ჰქრის და ტალახია გზაზემიფრინავენ წეროები ცაზე,მშვიდობით, პარიჟო,…
Read More » -
გალაკტიონ ტაბიძე – აფრიალებულ ყორნების გუნდი
ციკლიდან „ეპოქა“ გრიგალო, შენი ძლიერი ქროლა,მიწას ანებებს შფოთიან საფარს,უდაბურებად გაშლილ სივრცეებს –დაჭრილ ლომივით მიაფენს ფაფარს.რა აღტაცებით, რა სიამაყითაღიგებს ბინას ნაპრალთა…
Read More »
