მოთხრობა
-
აკაკი წერეთელი – მამალი რას ყივის
(ხალხური) ქვეყნის სიბრალულით გულავსებული მაცხოვარი მიბრძანდა ერთხელ ტბის პირად და მეთევზეები ნახა: ზოგი ახალ ბადესა ქსოვდა, ზოგი ძველს აკერებდა და…
Read More » -
აკაკი წერეთელი – მესარკე
სამართლის მოყვარე ხელმწიფეს, სხვათა შორის, ერთს საწყალ კაცზედ ბევრი საჩივარი შემოდიოდა; დღე არ გავიდოდა, ათი საჩივარი არ შემოსვლოდა, მაგრამ სულ…
Read More » -
აკაკი წერეთელი – პატრიოტის აღსარება
ვინ სთქვა, რომ მე, პატრიოტი არა ვარ? მიუქარავს!.. ეტყობა, ან სადილობამდის მოთრეულა ჩემთან და ან ნასადილევს მოხეტებულა… უდროოდ უვლია!.. აბა,…
Read More » -
აკაკი წერეთელი – ყვითელი სანთელი
მოდით, მოდით, მოდით, მოდით, მობ-ძან-დით, მობ-ძან-დით… მოდით, მოდით, მობ-ძან-დით!.. გაიძახოდნენ პატარა ზარები და შიგა და შიგ დიდიც ჩაერეოდა ხოლმე. საყდარში…
Read More » -
გოდერძი ჩოხელი – დევების ნასოფლარი
ნასოფლარი ბევრი მინახავს, განსაკუთრებით მთაში. დავმჯდარვარ რომელიმე სახლის ჩამოტეხილ თავიხეზე და სიჩუმისათვის მომისმენია. თითქოს მღერის მიტოვებული სახლი. არ ემღერება, მაგრამ…
Read More » -
გოდერძი ჩოხელი – ვიცოდი, აუცილებლად იქნებოდა აღდგომა
აი, ახლა ამ მოთხრობის წერასაც ძია საშა მაბედვინებს, იგი სულეთის ქვეყნიდან გამომყურებს და თითქოს მაქეზებს: – დაწერე! დაწერე! მანამდე კი,…
Read More » -
გოდერძი ჩოხელი – მგელი
ამოღმა სოფელი ჩოხია, გაღმით საკიდობნაის ხევი. შუაში შავი არაგვი მოდის.ხეობა ვიწროა, გაღმიდან რომ მგელმა დაიყმუვლოს, გამოღმა სოფელში კაცს გული აუფორიაქდება,…
Read More » -
გოდერძი ჩოხელი – ცასწავალა
(ვუძღვნი პატარა უფლისწულის ხსოვნას) მეტ-ნაკლებად ყველას აქვს ცაში წასვლის სურვილი. პოეტები ვარსკვლავებს უმღერიან, ხეები ზეცას შეჰღაღადებენ, დამშეული მგლებიც შეჰყმუიან ყველას,…
Read More » -
გოდერძი ჩოხელი – წითელა
წითელა აენთო გუდამაყარში. ერთიმეორის მიყოლებით გაუყენა გაზაფხულის ყვავილებივით ახლადშეღერებული ყმაწვილები საიქიოსკენ მიმავალ გზას. _ არ იტიროთ! არ იტიროთ! თორემ წითელა…
Read More » -
გოდერძი ჩოხელი – ხუჭუჭულა
ეს ამბავი იმაზე უფრო სევდიანია, ვიდრე მინდოდა გამოსულიყო. საქმე ის გახლავთ, რომ არავინ მოელოდა ამ ამბის ასეთ დასრულებას. იმ სოფელში,…
Read More »
