დაეტყო კიდეც ქარებს ქარობა,
როცა მტრობაა და ედგარობა,
სანთელო, გარხევს ღამის ფიქრები,
მაგრამ შენ მაინც ნუ ჩამიქრები,
ნუ მიმატოვებ.
აღარ ეტყობა თვალებს თვალობა,
როცა ღრეა და მიუალობა
აყეფდებიან მტვარის ტყუპები,
ო,შენ მაინ ცარ დაიღუპები,
ცრემლს ნუ ათოვებ.
