გალაკტიონ ტაბიძე

ფარულ ტკივილების ბაღი დაბურულიასეთ გრადაციით მიდის ფრთაზვიადი:ღამე – მარტოობის მტევნით დახურული,ფარდა – იდუმალი, სარკე – იშვიათი. ღამე უცხოეთში უნდა გამეთია,როცა…

ფაცხა მეგრული, ოდა გურული,ისლით და ყავრით გადახურული.სულ ერთი არის ფაცხა და ოდა,თუ სიყვარული არსებობს ცოტა. პატარა სახლი, როგორც ნალია,თვით სასახლეზე…

იყო ღრმა ფილოსოფოსი,სახელად ერქვა სპინოზა,ის ქადაგებდა: რათა სომთამდენს არაყს და ღვინოსა. ეს რომ სიკვდილმა გაიგო, –სთქვა: ცოტა მამითმინოსა,გამაუქროლა სპინოზას –და…

მე ხომ სხვა ვარ, დღე ცისმარემახვილს ვფერავდი;შენ კი გქონდა დღეთ სიზმარიფერად-ფერადი. მიყვარს ამ ხმის გაგონება,რადგან ვერრათივერ წავშალე მოგონებაფერად-ფერადი. შემიყვარდა ეგ…

ფერი მზესა და ქარს მოჰყავსგაზაფხულის სადარი,შენ კი ლოყასგადაგკროდა ზამთარი. მიდიოდი, როგორც მკვდარი,როგორც მკვდარი სანანი,ჰქროდა ქარი,თრთოდა იასამანი. ხალხის ზვავთა და გლეტჩერთაგარს…

მე მიშველის, თუ მიშველის თქვენი მასსაჟი,რომ ისევე მტკიცე ფეხით ვიდგე მასსაში. რომ ფეხდაფეხ ჩვენს სწრაფმავალს მივყვე დროებას,მგლის მუხლით და ფეხით…

ფირუზისფერ ტალღებზეგემი რომ ილანდება,ჰხედავ, როგორ ედებანაპირს ცეცხლის დანთება. მოსჩანან ფრონტონებიახალ ნაგებ სახლების.ხეთა მწვანე დროშები –ნიშანი განახლების. ოდეს საღამოობითქალაქი აინთება,სამხრეთის ცის…

ნავთსადგური დიდი, ვრცელი,ტვირთებს ზიდავს კაცი-მონა.შორს გაჰყურებს ზღვას მარსელიდა ისტუმრებს გემებს რონა. გამახსენდა! დაბადება –განთიადით შუქს აპკურებს,სხვა ახალი ემატებაჩვენი ქვეყნის ნავთსადგურებს.…

ციკლიდან „ეპოქა“ გაბრწყინებული სიმშვენიერით,მახვილით ხელში, დღის განათებააღმოსავლეთით სდგას ანთებული,ხალხის ნუგეში და მოსვენება.აღმოსავლეთით, აღმოსავლეთით!თავისუფლებას ეძახის ქნარი,ფიქრი თვალს აწევს ზრუნვით აღვსილი,იზრდება რისხვა…

მწერვალზე მიდისღრუბელი შვინდის,დაეჭვებულაფიჭვი ბიჭვინთის. იმ მწერვალისკენმივყევარ ბინდისმხოლოდ და მხოლოდგულსა და სინდისს. მწერვალზედა შლისცა ნისლის ფანტელს,მივყევარ მხოლოდსიმართლის კანდელს. დეე, მოვარდესთუნდაც გრიგალი,აქ…