პოეზია

გალაკტიონ ტაბიძე ღვინისფერო მდინარევ!

მიდიოდი ველად, როგორც
ღვინისფერი მდინარე,

რომ მოვედი სიახლოვეს,
თავი მოიმკვდინარე.

გაიღვიძე! – გულზე გედვა,
რაც არაფერს აქ არ ჰგავს;

ერთი შენი გამოხედვა
ათას ხედვას დაკარგავს.

Related Articles

კომენტარის დატოვება

თქვენი ელფოსტის მისამართი გამოქვეყნებული არ იყო. აუცილებელი ველები მონიშნულია *

Back to top button