გალაკტიონ ტაბიძე – როდესაც მთვარით..

როდესაც მთვარით დაპყრობილ ვიქმენ,
მე შემომესმა შენი კისკისი.
მოვარდნილ ელვის გადაიზნიქენ:
ხეები, წყალი და ბილიკიც კი.

გულში იგივე ცეცხლი დამირჩა,
შენ გაზაფხულზე მოხვალ ასევე,
მტრედი, რომელიც მე გადამირჩა,
ლექსთა გუნდებად შემოგასევენ.