საყვარელ ხელებს შეშლილივით დავეწაფები, ბროლის თითები, მზისგან სავსე ღვინით, მე დამათრობენ: გავეგები, გავენაბები! პოემას უვრცესს დაერქმევა ალვა დასურო. იქ შორეული მხარეები უნდა გამეფდეს! ოჰ! ეს იქნება აღტაცება ჩემი ნამდვილი, რომელიც დათვლის შენს თითებზე დამსხვრეულ ბეჭდებს.
