გალაკტიონ ტაბიძე
- პოეზია
გალაკტიონ ტაბიძე უდაბნო
სიყმაწვილეში მე ვჭკნებოდი, როგორც ფოთოლი,ობოლი ვიყავ მე მაშინაც, სულით ობოლი;ჟამი მიჰქროდა ახალი დღით განრინებული,არ მშვიდდებოდა ჩემში მაინც გული ვნებული.დღესაც მარტო…
Read More » - პოეზია
გალაკტიონ ტაბიძე უდიადესი თუ რაიმე მოვა ხმელეთზე
ციკლიდან „რევოლუციონური საქართველო“ ძვირფასი,უკანასკნელი და პირველი!რევოლუციას –არა კატასტროფას!არის კი რამე უფრო მძლავრიდა ჩამკირველი?არარა! არასდროს!თანდათან ძლიერდებიანყველა ქვეყნიური ხმები,მალე გამეფდება კოსმიურიგრიგალის თქმები.მაშინ…
Read More » - პოეზია
გალაკტიონ ტაბიძე უეცარი ქალაქი
იქ იშლებიან თეთრად ნაგებიობელისკების ნელი შვენება,იქ აიმართენ სხვა ქალაქები,მთებს რომ გველივით შეეშენება.ხელოვნურ ხეებს ქუჩა-ქარვასლა,რომ მიეფინოს, რბიან დღეები,ქარვების ჰქრება სიდარბაისლე,ქართ დაბერვის…
Read More » - პოეზია
გალაკტიონ ტაბიძე უკანასკნელ დღეს
სად არ ვძებნიდით უკანასკნელ დღეს,დღეს სიცოცხლესთან დათხოვებისას…მაგრამ ბინდბუნდი ზეცას ფარავდადა შავი ნისლი ბურავდა მიწას… არსით არ სჩანდა ჩემი სიკვდილი,მწუხარე იყო…
Read More » - პოეზია
გალაკტიონ ტაბიძე უკანასკნელი დეპეშა
დეპეშას მოაქვს ცნობა მისი გარდაცვალების.გადაშლილ გაზეთს გრძნობს პირველი შთაბეჭდილება.რედაქციაში სიცივეა. „გარდაიცვალა!“ეს მეტის მეტად უეცარი იყო ამბავი –წინათგრძნობათა წინანდელი დენით ჩვენ…
Read More » - პოეზია
გალაკტიონ ტაბიძე უკანასკნელი დღე
ალერსიანი შემოდგომისდღე მევლება გარს,ნიავი მითხრობს უცვლელ ზღაპარს,სიკვდილის ზღაპარს.და ყვავილები თანაგრძნობითმეხვევიან გარსდა ფიქრი მიაქვს შორს ნიავქარს,სევდის ნიავქარს!ხვალ არ ვიქნები ქვეყანაზედა იმიტომ…
Read More » - პოეზია
გალაკტიონ ტაბიძე უკანასკნელი თანამგზავრი
გადაქცეული მწარე გრძნობებადუკანასკნელი თანამგზავრი მემშვიდობება.დავრჩები მარტო, სრულიად მარტო.ო, შემოდგომის გვიანო ვარდო,მემშვიდობება,მემშვიდობება –საღამო იგი, აღტაცების და დამშვიდების,უკანასკნელი თანამგზავრი ჩემი დიდების.
Read More » - პოეზია
გალაკტიონ ტაბიძე უკანასკნელი მატარებელი
ჩემი სიცოცხლის გამმწარებელისულ მალე გავა მატარებელი.მიემგზავრება იმედი ჩემი,ბედისას ვარსკვლავს სადარებელი. ვიცი, ამ წასვლას რაც ეწოდება,რა საჭიროა ეხლა გოდება?მატარებლის წინ როს…
Read More » - პოეზია
გალაკტიონ ტაბიძე უკანასკნელი საზღვარი ..
უკანასკნელი საზღვარი,აი, რა ტანჯავს ჩემს სულს,ოდეს ცას ღვარიმოეფინება, როგორც ხანჯალს,უშორეს მზეთადა ცისარტყელათ,მისტიურ სპექტრის.გაზომვა სივრცეთაუფსკრულების.უგონო ორგიაგამოგონებისა.ცხოვრებაშფოთიანი.ორგიამომაკვდავი ადამიანისტვინში!ორგიაიკავებს ქვითინს!პლანეტათა შეჯახება.
Read More » - პოეზია
გალაკტიონ ტაბიძე ულევი, უანგარიშო
ულევი, უანგარიშო,შიშისგან ჟრჟოლით ამტანი,შენს არემარეს, პარიჟო,აშუქებს კაფეშანტანი! ღამე თრთის, ვით კორმორანი,ნისლის იშლება ჯეჯილი.სფინქსებთან ჩხავის ყორანიბრმა, კოჭლი, ხმაჩახლეჩილი. პოეტი ზოგი შხამიანსხმას…
Read More »
