პოეზია
-
გალაკტიონ ტაბიძე ფედია ჩუდეცკის
იყო ღრმა ფილოსოფოსი,სახელად ერქვა სპინოზა,ის ქადაგებდა: რათა სომთამდენს არაყს და ღვინოსა. ეს რომ სიკვდილმა გაიგო, –სთქვა: ცოტა მამითმინოსა,გამაუქროლა სპინოზას –და…
Read More » -
გალაკტიონ ტაბიძე ფერად-ფერადი
მე ხომ სხვა ვარ, დღე ცისმარემახვილს ვფერავდი;შენ კი გქონდა დღეთ სიზმარიფერად-ფერადი. მიყვარს ამ ხმის გაგონება,რადგან ვერრათივერ წავშალე მოგონებაფერად-ფერადი. შემიყვარდა ეგ…
Read More » -
გალაკტიონ ტაბიძე ფერი მზესა და ქარს მოჰყავს ..
ფერი მზესა და ქარს მოჰყავსგაზაფხულის სადარი,შენ კი ლოყასგადაგკროდა ზამთარი. მიდიოდი, როგორც მკვდარი,როგორც მკვდარი სანანი,ჰქროდა ქარი,თრთოდა იასამანი. ხალხის ზვავთა და გლეტჩერთაგარს…
Read More » -
გალაკტიონ ტაბიძე ფეხით დიდებისაკენ
მე მიშველის, თუ მიშველის თქვენი მასსაჟი,რომ ისევე მტკიცე ფეხით ვიდგე მასსაში. რომ ფეხდაფეხ ჩვენს სწრაფმავალს მივყვე დროებას,მგლის მუხლით და ფეხით…
Read More » -
გალაკტიონ ტაბიძე ფირუზისფერ ტალღებზე
ფირუზისფერ ტალღებზეგემი რომ ილანდება,ჰხედავ, როგორ ედებანაპირს ცეცხლის დანთება. მოსჩანან ფრონტონებიახალ ნაგებ სახლების.ხეთა მწვანე დროშები –ნიშანი განახლების. ოდეს საღამოობითქალაქი აინთება,სამხრეთის ცის…
Read More » -
გალაკტიონ ტაბიძე ფიქრები სამშობლოზე
ნავთსადგური დიდი, ვრცელი,ტვირთებს ზიდავს კაცი-მონა.შორს გაჰყურებს ზღვას მარსელიდა ისტუმრებს გემებს რონა. გამახსენდა! დაბადება –განთიადით შუქს აპკურებს,სხვა ახალი ემატებაჩვენი ქვეყნის ნავთსადგურებს.…
Read More » -
გალაკტიონ ტაბიძე ფიქრი
როგორც აჩრდილიჩადრგადახდილი,ისე ანათებს ცის სივრცეს მთვარე;ვარსკვლავთა კრებათანდათან ქრება,განთიადს ელის ცა მგლოვიარე. არემარე თვლემს…ტკბილ ნანას უმღერსბარს, მიძინებულს, მთის ნაკადული.მეც გული მიძგერს,ვუცქერ…
Read More » -
გალაკტიონ ტაბიძე ფიქრი თვალს აწევს..
ციკლიდან „ეპოქა“ გაბრწყინებული სიმშვენიერით,მახვილით ხელში, დღის განათებააღმოსავლეთით სდგას ანთებული,ხალხის ნუგეში და მოსვენება.აღმოსავლეთით, აღმოსავლეთით!თავისუფლებას ეძახის ქნარი,ფიქრი თვალს აწევს ზრუნვით აღვსილი,იზრდება რისხვა…
Read More » -
გალაკტიონ ტაბიძე ფიჭვი ბიჭვინთის
მწერვალზე მიდისღრუბელი შვინდის,დაეჭვებულაფიჭვი ბიჭვინთის. იმ მწერვალისკენმივყევარ ბინდისმხოლოდ და მხოლოდგულსა და სინდისს. მწერვალზედა შლისცა ნისლის ფანტელს,მივყევარ მხოლოდსიმართლის კანდელს. დეე, მოვარდესთუნდაც გრიგალი,აქ…
Read More » -
გალაკტიონ ტაბიძე ფოთლები
ჭკნება, ყვითლდება საბრალო ბაღი,ქარი უბერავს, ფოთლები ცვივა,გამოურკვეველ მწუხარებაშიმზეს სული უწუხს და გული სტკივა.ნოემბრის ქარმა ყვითელ ფოთლებითკვალ-ბილიკები გადაიარა,ფოთლები სწყდება იმ გატაცებასდა…
Read More »
