პოეზია
-
გალაკტიონ ტაბიძე ღელავდენ..
ვარდებში ღელავდენ ლამაზი ქალები,მათ უყვართ ჩურჩული და მიეთ-მოეთი…ამბობდენ: ამურებს ვერ დაემალები,თუნდ იყო პირველი და დიდი პოეტი. ძვირფასო ქალებო! არ მოგერიდებით,ერთს…
Read More » -
გალაკტიონ ტაბიძე ღვინისფერო მდინარევ!
მიდიოდი ველად, როგორცღვინისფერი მდინარე, რომ მოვედი სიახლოვეს,თავი მოიმკვდინარე. გაიღვიძე! – გულზე გედვა,რაც არაფერს აქ არ ჰგავს; ერთი შენი გამოხედვაათას ხედვას…
Read More » -
გალაკტიონ ტაბიძე ღვინოს დააბრალებენ
სადაც უნდა მივდიოდეუცხო ქვეყნად მარები,უკანასკნელ შვიდიოდეწლის თან მომდევს ქარები. სადაც უნდა შევიარო,ღვინოს დამაძალებენ,მწუხარება ვერ დავფარო:ღვინოს დააბრალებენ! ო, ძვირფასო! ჯვარზე მაგეს.გაქრა…
Read More » -
გალაკტიონ ტაბიძე ღრმა მწუხარება აღარც მანებებს ..
ღრმა მწუხარება აღარც მანებებსისევ უფსკრულში გადაქანებას.როდემდე ვივლითასეთ ტკივილით?როდემდე უნდა მივყვეთ ზმანებებს? ყოველდღიური სიზმრების ნატვრით,ერთ თეატრიდან, ან სხვა თეატრით,როდემდე ვივლითასეთ ტკივილითან…
Read More » -
გალაკტიონ ტაბიძე ღრუბელს
ოჰ, ნუ დაახშობ მზის სხივებს,სულს ნუ ამოხდი გაზაფხულს.ნუ გადააჭკნობ ტურფა ველსციურ ცრემლებით დანამულს.სიცოცხლის მკრთალი აჩრდილიგულს ტალღასა სცემს მწუხარეს.ამკობდა მინდვრის ყვავილიობლად…
Read More » -
გალაკტიონ ტაბიძე ღრუბლები ოქროს ამურებით
ღრუბლები ოქროს ამურებით დასახლებული,ვეზუვის ფერფლი!თვალი იკარგება სივრცეთა უნაზესგრადაციებში,უფრო უნაზეს, ვინემ შტიაციატოფლორენციაში,სადაც უძველეს ხელოვნების ყველა ფერებშიფეთქს ნაპერწკლები:ნახატი ვაზების,სასანთლეების,საცეცხლურების და კანკელების.ამ საღამოში…
Read More » -
გალაკტიონ ტაბიძე ღრუბლები ჰგვანან ამღვრეულ ტვინებს
ღრუბლები ჰგვანან ამღვრეულ ტვინებს,ციდან ცრემლები მოდის ჩაფებით.გრგვინვა ციდან ცით მიაგვირგვინებსელვას – კივილთა აკიაფებით.განრისხებულა თვითონ ზევესი,დორბლმორეული თეთრი მელანით.დაკარგულია გზა მოხევესი…ბნელდება. ღამე.…
Read More » -
გალაკტიონ ტაბიძე ყანები
გამოჩნდა რხევა მაღალი ტანის,ნამგალით მკლავზე, მავალი ობლად,მისი სიმღერა ხმა არის ყანის,სადგურის ახლო მივარდნილ სოფლად.სიმღერა სულით ემშვიდობებაგადამწკრივებულს ზღვისკენ წეროებს,მზე ეხუჭება, როგორც…
Read More » -
გალაკტიონ ტაბიძე ყვავილები
ყვავილებისას გვირგვინებს ვწნავდი,სატრფოს საფლავზე მიტანა მსურდა…უცებ ნიავმა წამომიქროლა…რისთვის წამართვა, რისთვის შეშურდა? მინდვრად ყვავილთა კონა შევკარი,ჩემთვის გვირგვინის შეკონვა მსურდა,ოცნება იყო… და…
Read More » -
გალაკტიონ ტაბიძე ყვავილს
გაზაფხულისა ველთა შვენებავ,ყვავილო ნაზო, ყვავილო მჭკნარო,არა, არ მინდა ხელი შეგახო,არ მინდა ასე დაგასამარო. შენ უჩემოდაც ზამთრის ქარბუქიგაგანადგურებს, მოგიღებს ბოლოს,საკმარისია ხეობის…
Read More »
