ლიტერატურა
-
გალაკტიონ ტაბიძე ფოთლები
ჭკნება, ყვითლდება საბრალო ბაღი,ქარი უბერავს, ფოთლები ცვივა,გამოურკვეველ მწუხარებაშიმზეს სული უწუხს და გული სტკივა.ნოემბრის ქარმა ყვითელ ფოთლებითკვალ-ბილიკები გადაიარა,ფოთლები სწყდება იმ გატაცებასდა…
Read More » -
გალაკტიონ ტაბიძე ფოთლების ლანდი
დღეს გაასვენეს შემოდგომით გაწვალებულირეგიის ღერი,მე მივყვებოდი მწუხარებას შეყვარებულიდა ქარვისფერი.ო, ენკენისთვე ეპარება დარდივით მდელოს,მზე სად არ არი?მაინც, ძვირფასო, ჩემს სამშობლოს და…
Read More » -
“მე წითელი მქვია”-ფამუქის ქალაქი სტამბოლი
სტამბოლში არასოდეს ვყოფილვარ. როგორ შეიძლება იგრძნო ქალაქი, რომელშიც არასოდეს ყოფილხარ? ფამუქზე ათასი აზრი არსებობს, მაგრამ ის რომ მან ზუსტად იცის,…
Read More » -
ზაზა ფირალიშვილი – “ილია: ისტორიული კონტექსტი და პიროვნება”
მცირე ერებმა საკუთარი გამოცდილებით იციან, თუ რას ნიშნავს ისტორიის დასასრული _ იციან, როგორც მუდმივი საფრთხე და მუდმივი მოლოდინის საგანი, როგორც…
Read More » -
გალაკტიონ ტაბიძე ფოთლების შრიალი
ნელ შრიალით შლის ნიავი ჩაშავებულ შქერებს,აშრიალებს ალვის წვერებს შიშით შენაჩერებს:შორი შუქი შორ ჩასვლაში უცდის ალთა ფერებს,მშვენიერი ჰორიზონტი ტალღებს აჩანჩქერებს.ნელ შრიალით…
Read More » -
გალაკტიონ ტაბიძე ფრაგმენტი
ციკლიდან „ეპოქა“ გაწოლილა მხარე ლეკისდა შრიალი ისმის ყანის,აქეთ შუბლი ყაზიბეგის,იქით მთები დაღესტანის.მიყვარს, როცა ხმას იძლევამოგრიალე ხევის წყალი,გველივით რომ შეუჭრიამოღუშული დარიალი.
Read More » -
გალაკტიონ ტაბიძე ფრანგს მისდევს ინგლისელი
რკინისგზები დახლართულა,როგორც ობობათა ქსელიდა ფიქრებში გადართულაფრანგია თუ ინგლისელი. გადალახა შორი მთები,იქით კლდეა, აქ ველია.სივრცით ჩვენი რკინისგზებიევროპაში პირველია. ბელადისას რომ ატარებსუმაღლესს…
Read More » -
გალაკტიონ ტაბიძე ფრთხილად
ფრთხილად, ხელი არ შეახო ჩემს დაფარულ გულის ძგერას,გული იგი არ დაინდობს შენს უმანკო ბედისწერას!ფრთხილად, ფრთხილად! დაუკვირდი ჩემს ქცევას და თვალთა…
Read More » -
გალაკტიონ ტაბიძე ფრთხილად და შიშით შევაღე კარი ..
ფრთხილად და შიშით შევაღე კარი,სადაც სცხოვრობდა მშვენიერება..მას უმღეროდა რუსთველის ქნარი,მას უმღეროდა ბანოვანთ კრება..იქ მოისმოდა გულ-შემზარავიბარათაშვილის ჰანგი მწუხარე…
Read More » -
გალაკტიონ ტაბიძე ფრინველები ზღვას გაჰკივიან
შემოდგომის ცა. ფრინველებიზღვას გაჰკივიან.ზღვას გაჰკივიან ფრინველებიუცხოდ, უმწეოდ.რაც ცა უმზეოდ – დედამიწაცდღეს იგივეა…გემიც უშენოდ იგივეა –რაც ცა უმზეოდ. რა დიდებული, ძველებურიაივანია:აქ…
Read More »
