ნოველა 2020 მისი მოწაფეები მისდევდნენ მას, ის კი მიდიოდა, ოდნავ მხრებში მოხრილი, თმები დალალებად ეშვებოდნენ მის გამხდარ მხრებზე. ნაბიჯი მტკიცე…
Read More »ნოველა
ჩემი ბავშობის ოთახს რუხი ფერის კედლები ჰქონდა. ვინ იცის, იქნებ ამ ფერმა, ჩემი ცხოვრების ამდენ წელიწადს რომ ეფარა, გადამწყვეტად…
Read More »
ამასწინათ, მცხეთისკენ მივდიოდით ავტობუსით. უცხოელი სტუმრები მიმყავდა სვეტიცხოვლის დასათვალიერებლად. მცხეთის ხიდთან დავინახე, მტკვრის დონე დაწეული იყო. ხიდზე გადავედით, მძღოლს ავტობუსი…
Read More » კატერინა, შენები ვიპოვე გერმანიაში, წერილი გამომატანეს შენთან! – ბინაში შემოსვლისთანავე მიახარა მივლინებიდან დაბრუნებულმა მამაჩემმა და თავსზემოთ აწეული ფურცელი შორიდან დაანახა.…
Read More » წინასიტყვაობამწერალი ვერ გახდები… შემოქმედად უნდა დაიბადო… ადამიანი ღმერთს შექმნის ნიჭით ემსგავსება… ეთვისება… ენათესავება… მეტიც, ღმერთი ხდება…დავითი თავის ფსალმუნში ამბობს-,,მე ვარ…
Read More » არდაშელ თაქთირიძის ეს მოთხრობა, რომელსაც საინტერესო და გართულებული არქიტექტონიკის გამო შეიძლება მიკრორომანიც ეწოდოს, წარმოადგენს თანამედროვე პროზის უაღრესად საინტერესო ნიმუშს, რომელშიც…
Read More » მოსკოვში მივლინებით ჩასულ დათოს “რეჟანსის” სასადილოს ავეჯი უყიდია და ნორიოელ “რეისავიკ” ელგუჯასთვის გამოუტანებია. ელოდა დათო ელგუჯას ზარს და რომ აღარ…
Read More » ზოლიან პიჟამაში ჩაცმული მამაკაცი აგურებს ურიკაზე დებს და ეზოს ერთი კუთხიდან მოპირდაპირე კუთხეში გადააქვს. იქ გადმოცლის და მწყობრად ალაგებს კედლის…
Read More »
მხიარულო ბატონებო,ვარდო ბატონებო,თქვენი გზა დაილოცება,დიდო ბატონებო, – ჩურჩულებს დედაბერი ავადმყოფის სასთუმალთან…***პირველი კლასი თბილისში რომ დავამთავრე და არდადეგებზე სოფელში წამიყვანეს, დედაჩემის…
Read More » ეს ჩემი ბიჭია, ოთო, თუმცა, რაღა ბიჭი, უკვე კაცია. იცით რა ვაჟკაცია, ენაცვალოს მამა! *** მე და ოთო ბავშვობის მეგობრები…
Read More »