მოთხრობა
-
გურამ დოჩანაშვილი – კაცი რომელსაც ლიტერატურა ძლიერ უყვარდა
1 ყველაფერი დაიწყო იმით, რომ ხელმძღვანელმა დამიბარა და თქვა: – თქვენს მომავალ ნაშრომში უნდა აისახოს ქალაქის ტიპის დასახლებაში მცხოვრებ მუშა-მოსამსახურეთა…
Read More » -
ჭოლა ლომთათიძე – აღსარება
(ესკიზი) …წვიმა ნაღვლიანად შემომსისინებს, არემარე შავ ბურუსს მოუცავს, ქარი სევდის მომგვრელი ზუზუნით დაქრის ტიალ მინდორში, ხან გიჟური ხარხარით დაეტაკება მინდვრის…
Read More » -
ჭოლა ლომთათიძე – თეთრი ღამე
И разорванные звоны, не способные звучать,Могут только биться, виться, и кричать, кричать, кричать. ედგარ პო მარტო! სულ მარტო! და შეიპარა…
Read More » -
ჭოლა ლომთათიძე – სახრჩობელის წინაშე
(ვუძღვნი ყველას, ვისაც უგრძვნია და გამოუცდია) დილა. ორშაბათი. ეხლა ყოველივეს ნათლად ვგრძნობ – მე დამახრჩობენ. დიახ, დამახრჩობენ! იყო კაცი და…
Read More » -
ჭოლა ლომთათიძე – უბის წიგნიდან
“იგი მზე ქაჯთა მეფესა ჰყავს, ქაჯეთს პატიმარია; მუნ მისვლა მიჩანს თამაშად, თუმცა გზა საომარია”. შოთა რუსთაველი მე არ ვიცი, ცხადი…
Read More » -
ნიკო ლომოური – ალი
I ჩემს პატარა ბიჭობაში, მაშინ, როდესაც შოლტის ხმარება კი არა, სახრის ხეირიანად მოქნევაც არ ვიცოდი, როდესაც საქონელს კი არა, ცალ…
Read More » -
ნიკო ლომოური – ბედი უბედურთა
I ამბავი, რომელიც მე მსურს მოგითხროთ თქვენა, მკითხველო, მოხდა წრეულ სოფელს გორიძირაში. ამ სოფელს სახელი, ვგონებ, თვით თვისის მდებარეობიდამ დარქმევია:…
Read More » -
ნიკო ლომოური – გიგო ღრუბელაშვილი
I ჯერ მზე არ იყო ამოსული, როდესაც ერთი ქვითკირის სახლიდან გამოვიდა გარეთ ფერმკრთალი, ცოტა გამხდარი, მარილიანი სახის ახალგაზრდა კაცი. მას…
Read More » -
ნიკო ლომოური – პაწია მეგობრები
I იდგა მკათათვე. ხართგამოშვების დრო მოტანებული იქნებოდა. მზე დასავლეთისაკენ გადახრილიყო, მაგრამ საშინელ სიცხე-პაპანაქებას კი ამით არაფერი შველებოდა. შემდგარ-შეტბორებულ ჰაერში მხოლოდ…
Read More » -
ნიკო ლომოური – ქაჯანა
I ,,პატარა ქაჯანა“ გახლავთ მეტი სახელი ერთი სოფლელი პატარა ბიჭისა, რადგანაც ამას ლაპარაკში ხშირად უყვარდა სიტყვა,,ქაჯანას“ ხმარება, მაგალითებრ:,,ქაჯან, წავიდეთ მინდორში,“,,ქაჯან,…
Read More »
