მოთხრობა
-
რევაზ ინანიშვილი – ოჩოპინტრე
ფინთი თუ არა ხარ, მონადირეც არა ხარ. მე რომ პირველად დათვი მოვკალი, ისეთი ვიყავი, ჩემს დანახვაზე მოსაბრუნებლები ხდებოდნენ მასწავლებლები. ქალამნები…
Read More » -
რევაზ ინანიშვილი – პატარა ბიჭი გოლგოთაზე
მე მაშინ მეგონა, რომ მამა უკვე ხნიერი იყო, ოცდათექვსმეტი წლისა, ებარა სოფელი – მხრებგაშლილს, მკერდგანიერს, ბრტყელქამარშემოჭერილს, სანეფო ჩექმებამოჭიმულს. ეპყრა მათრახი,…
Read More » -
კაცი, რომელსაც რეი ბრედბერი დაავიწყდა
რეი ბრედბერი 2012 წელს გარდაიცვალა. ნილ გეიმანს კი თავისი მეგობრის სახელი დაავიწყდა, რომელიც ათი წლის წინ გარდაეცვალა. მას თავისი მეგობრის…
Read More » -
რევაზ ინანიშვილი – რაზედ იცინოდნენ ყვავილები?
გამართა მამამ ანკესები. დიდი: გრძელი ტარით, გრძელი ძაფით, ლურჯი ტივტივით – თავისთვის. მეორე, თავის ანკესზე ცოტა პატარა: ცოტა მოკლე ტარით,…
Read More » -
რევაზ ინანიშვილი – სად ცხოვრობს მეზღაპრე
ის ადგილი აქედან შორს არის. ირგვლივ სულ მაღალი, ლურჯი მთებია, შუაში კი სწორი ცისფერი ტბა კამკამებს. ლურჯ მთებზე ღრუბლები იბადებიან,…
Read More » -
რევაზ ინანიშვილი – საიდუმლო
ორი ძაღლია, ერთი-წაბლისფერი, მეორე- ჭრელი. წაბლისფერი მსხვილია, გარუსული, ყურებდაჭრილი, კუდალა. ჭრელი- ბანჯგვლიანი, ცოტა ტანმომცრო, ძალიან ფიცხი. ორივენი მეურნეობის საღორეს ჰყარაულობდნენ.საღორის…
Read More » -
რევაზ ინანიშვილი – სკოლაში
ექვსი წლისა სკოლაში წავედი. ჯერ ხალისით წავედი, ნართვლევამდეც ვიარე, მერე უარი ვთქვი, – ვენახში მუშები მუშაობენ და მე სკოლაში რა…
Read More » -
რევაზ ინანიშვილი – ტყის შვილები
– თინო! თინო! – იძახდა ბებერი რცხილას კენწეროზე შემომჯდარი საბა ჩხიკვი. – რა გინდა, რა! – ამოსძახა ხმელი ფოთლების ქექვით…
Read More » -
რევაზ ინანიშვილი – უკუღმა დაჭედილი
ახალი ნართვლევია. ნაფურტკნი, მითელ-მოთელილი ვენახები ყვითლად მზეში ჩაყუჩებულან და ჭრილობებს იშუშებენ. მყუდროებას მარტო წისქვილის ღრიტინი არღვევს. ამ ვეება გარინდების ბორბალზე…
Read More » -
რევაზ ინანიშვილი – უშიშა პაპას ამბავი
რაკი ლაპარაკი პაპებზე ჩამოვარდა, ერთი პაპის ამბავსაც გიამბობთ. ამ პაპას უშიშა ერქვა და კავკასიონის მთებში შეყუჟულ ერთ პატარა სოფელში ცხოვრობდა.…
Read More »
