მოთხრობა
-
ალექსანდრე მჭედლიშვილი – მიუყვება კაცი ბილიკს
“აფრიალდნენ საზღვარზე შავზე შავი სვავები–ყუმბარმტყორცნელები,მძიმე თვითმფრინავებისურთ, რომ გადმოანგრიონ ხალხის ნახნავნათესებიქალაქები სოფლები გზები უდიადესი” გალაქტიონ ტაბიძე ქართულმა შენაერთებმა ერთი, ორი დღით…
Read More » -
ალექსანდრე მჭედლიშვილი – ბეღურებთან ერთად
გვიანი შემოდგომაა, თითქმის ზამთრის პირი. ღამეა, კარავში ჯარისკაცები წვანან. კარვის კარები და ფანჯრები დახურულია. ღამის სიჩუმეს და წყვდიადს ბუკნაჭოტის კივილი…
Read More » -
ვაჟა-ფშაველა – ამოდის, ნათდება!
ვინ ამბობდა ამას? სად ან როდის? ღამეა. თოვლით გადალესილა მთა-ბარი; სულშეხუთულია, ისე შებოჭილი, რომ დედამიწის ძვლებს ჭყრიალი, ჭახჭახი გააქვს. ბუნება…
Read More » -
ვაჟა-ფშაველა – ამირანის ხმალი
იგივეა, დაბერებულა: თმა გასთეთრებია, წელშიც ცოტად მოხრილა. უზარმაზარი კონა მოიტანა შეშისა და კერის პირას დაყარა. – ოჰ, ძალიან დავიღალე, –…
Read More » -
ვაჟა-ფშაველა – ბათურის ხმალი
I ბათური ფშავში, თავის სამშობლოში, საკაცით მოიტანეს ბრძოლის ველიდან თანამოძმეებმა და დიდის ამბით მიაბარეს მშობელ მიწას. მოზარეთა ზარი დედამიწასა სძრავდა,…
Read More » -
ფრანც კაფკა – სადამსჯელო კოლონიაში
„ეს მეტად თავისებური აპარატია,” – უთხრა ოფიცერმა მკვლევარ მოგზაურს და მისთვისკარგად ნაცნობ აპარატს აღფრთოვანებული მზერა შეავლო. მოგზაური, ეტყობოდა,მხოლოდ ზრდილობის გამო…
Read More » -
ვაჟა-ფშაველა – ბუნების მგოსნები
I შაშვი ამჟამად თავისთავს გამარჯვებულად სთვლიდა. აღფრთოვანებული იყო: ღმერთს, ტყეს, მთებს, ცას, დედამიწას, – ყველაფერს მადლობას სწირავდა; მას აღარავინ სძულდა.…
Read More » -
ვაჟა-ფშაველა – გასამართლებული ჩიბუხი
I გაითქვა. ღვაწლით შემოსილი, დიდებული, სახელოვანი იყო ეს ჩიბუხი. პატრონს, ღვთისუნელს, კიდეც იმიტომ უყვარდა და ეტრფოდა, პირიდან არ იშორებდა, მძინარეს…
Read More » -
ალექსანდრე მჭედლიშვილი – მოხერხებული პაპა მელა
ბუხრის, მილიდან ამოსული კვამლივით გაიწელა ზამთარი. მის დსასრულს ბოლო არ უჩანდა, არც ეს ყინვები და ქარები მიილია. კიდევ კარგი დიდთოვლობა…
Read More »