- პოეზია
გალაკტიონ ტაბიძე ფოთლების შრიალი
ნელ შრიალით შლის ნიავი ჩაშავებულ შქერებს,აშრიალებს ალვის წვერებს შიშით შენაჩერებს:შორი შუქი შორ ჩასვლაში უცდის ალთა ფერებს,მშვენიერი ჰორიზონტი ტალღებს აჩანჩქერებს.ნელ შრიალით…
Read More » - პოეზია
გალაკტიონ ტაბიძე ფრაგმენტი
ციკლიდან „ეპოქა“ გაწოლილა მხარე ლეკისდა შრიალი ისმის ყანის,აქეთ შუბლი ყაზიბეგის,იქით მთები დაღესტანის.მიყვარს, როცა ხმას იძლევამოგრიალე ხევის წყალი,გველივით რომ შეუჭრიამოღუშული დარიალი.
Read More » - პოეზია
გალაკტიონ ტაბიძე ფრანგს მისდევს ინგლისელი
რკინისგზები დახლართულა,როგორც ობობათა ქსელიდა ფიქრებში გადართულაფრანგია თუ ინგლისელი. გადალახა შორი მთები,იქით კლდეა, აქ ველია.სივრცით ჩვენი რკინისგზებიევროპაში პირველია. ბელადისას რომ ატარებსუმაღლესს…
Read More » - პოეზია
გალაკტიონ ტაბიძე ფრთხილად
ფრთხილად, ხელი არ შეახო ჩემს დაფარულ გულის ძგერას,გული იგი არ დაინდობს შენს უმანკო ბედისწერას!ფრთხილად, ფრთხილად! დაუკვირდი ჩემს ქცევას და თვალთა…
Read More » - პოეზია
გალაკტიონ ტაბიძე ფრთხილად და შიშით შევაღე კარი ..
ფრთხილად და შიშით შევაღე კარი,სადაც სცხოვრობდა მშვენიერება..მას უმღეროდა რუსთველის ქნარი,მას უმღეროდა ბანოვანთ კრება..იქ მოისმოდა გულ-შემზარავიბარათაშვილის ჰანგი მწუხარე…
Read More » - პოეზია
გალაკტიონ ტაბიძე ფრინველები ზღვას გაჰკივიან
შემოდგომის ცა. ფრინველებიზღვას გაჰკივიან.ზღვას გაჰკივიან ფრინველებიუცხოდ, უმწეოდ.რაც ცა უმზეოდ – დედამიწაცდღეს იგივეა…გემიც უშენოდ იგივეა –რაც ცა უმზეოდ. რა დიდებული, ძველებურიაივანია:აქ…
Read More » - პოეზია
გალაკტიონ ტაბიძე ქალავ!
გულო, ოცნებას მალავ!ცაო, ლურჯდება ზოლი!ვაჟი: – დაიცა, ქალავ!ქალი: – დაგიბრმა თოლი!შორით ბრუნდება წყალი,ნისლი იცრება მთაში. არა! – ჩურჩულებს ქალი.კარგი! –…
Read More » - პოეზია
გალაკტიონ ტაბიძე ქალაქი სიბნელეში
მე მოვდივარმკვდარი ქალაქისაკენ,მას ორად გაუპეს გული,არ ისმის სიმღერები,არ ისმის სიცილი,არვინ საუბრობს,არვინ მოძრაობს.ღამეა საშინელი, ღამეამართული, როგორც შავი დროშა.გრიგალი ძაღლივით ღრღნისქალაქის ქალას.
Read More » - პოეზია
გალაკტიონ ტაბიძე ქალაქი წყალზე
ქალაქი წყალზე,წარბშეყრილი და მრისხანება,როგორც ქალაქი,დრედნოუტიც ისე ჩუმია!მხოლოდ ნაპირას მოასკდება გამოქანებადა დაწყნარდება,თითქოს ლურჯი აბრეშუმია. ქანაობს გემი,მიჩვეული გრიგალით თრობას,ო,ეს დუმილი,დაყდნობილი ანძების თავზე,ამ…
Read More » - პოეზია
გალაკტიონ ტაბიძე ქალაქი წყალქვეშ
ღელვის დროს გემზე ტეოდორ ნეტტეანძები დატყდნენ, როგორც მშვილდები,ფიქრებს მორევში რაც უნდა კეტდე,ერთს მათგანს მაინც ვერ მოსცილდები. რომ დააყარა ქარმა ფაფარიუზარმაზარი…
Read More »
