გალაკტიონ ტაბიძე – ცელი კივის

ცელი კივის და ველები,
სურნელება დადგა თივით.
თივას თიბვენ მთიბველები,
ცა ლურჯია გუმბათივით.

დროს არ უყვარს დიდხანს დგომა
და ყვავილებს ართმევს დიბას,
მალე მოვა შემოდგომა
და ყველაფერს გადათიბავს.