ნიავია,რა ხანია, გულმა ისევ ნახა ნია,
დუმხარ, ნიაგარა ყვირის: ბახ! ჰოეა. ბახ! ანია!
ვარსკვლავების ბროწეულის კვლავ ცვენა და ჯახანია,
გული შენკენ მოწეული ხან ვარდია და ხან ია,
მნათობების წოწიალი თვალის ვიწრო საკანია,
ვიცი, ნათობს ძოწი ,ალი, ლალიც ნათობს ,რა ხანია,
ხე წრიალებს უკენწერო, წერო ქარის საგანია,
არის მთვარის უკან წერო, არის სისხლის ლაქა, ნია.
