პოეზია

გალაკტიონ ტაბიძე სანამ არ დამსხვრეულან

სანამ არ დამსხვრეულან
ქნარები და არფები,
ლირიული განდგომის
სიმებს დავეხარბები.

სანამ არ გადამჭკნარან
ბაღში ვარდთა ბარდები,
მიწავ, ნუ გეცოდები,
ცაო, ნუ გედარდები.

კოშკი ჩემი მაღალი
ადის დროთა ქროლამდის,
მას მრავალი ბურჯი აქვს,
ყველა მხოლოდ ფოლადის!

Related Articles

კომენტარის დატოვება

თქვენი ელფოსტის მისამართი გამოქვეყნებული არ იყო. აუცილებელი ველები მონიშნულია *

Back to top button