ვარდებში ღელავდენ ლამაზი ქალები,
მათ უყვართ ჩურჩული და მიეთ-მოეთი…
ამბობდენ: ამურებს ვერ დაემალები,
თუნდ იყო პირველი და დიდი პოეტი.
ძვირფასო ქალებო! არ მოგერიდებით,
ერთს თქვენგანს ეკუთვნის სულ ჩემი წიგნები.
ნეტავი დამათრო მის ბროლის თითებით,
პირველი და დიდი გენია ვიქნები!
