მთარგმნელი სტანისლავ ციბულსკი
ამ ცაზე, ანგელოზთა შორის,
სამოთხეში ბინადრობს ის.
და სიმღერა გრძნობათა თრთოლვის,
რომ სავსეა გრძნობათა გრძნობის,
ის სიმღერა ვარსკვლავთა შორის
სულ ზეციდან ეცემა ძირს.
იზრაფელის სიმღერა ტკბილი
კვლავ გაისმის. სიმღერა ცის,
და მღელვარე ცრემლები სღვის,
მას მიეცა ყოვლისა წილი!
კვლავ გვიმღერის ცის იზრაფელი,
ვარსკვლავები უსმენენ მას,
შეჰყურებენ იდუმალ ცას
იქ გაისმის პსალმუნი ბნელი!
მას აქებენ ღმერთები მხოლოდ
და ამბობენ: სიმღერა ის,
რომ გაისმის სიმღერა ცის,
იზრაფელის სიმღერა ბოლო
ვიოლინოს ცოცხალი სიმის
არ შობილი გრძნობათა მძივის
და ეთრფიან მცხოვრებნი ცის.
იმ ცაზე არს თრფობა და ქარი,
ანგელოზთა სამრეკლოს ზარი,
იქ პოეზიის აკვანი არის,,
და ეთრფიან იქ იზრაფელს!
ნეტარება ზეციური ისმის,
ამ სიმღერის სიტყვათა ნოტში,
ამ სტროფების ზეციურ აკორდში,
რომ შექმნილა სამოთხის ნისლში,
რომ ეთრფოდა შავ იალქნებს.
ო, იზრაფელ დაცინვა შენი,
რომ დასცინი მშრალ ლექსთა სტროფებს
და პოეზიის მიწიერ ობლებს,
ჩვენ არ ვართ ამ ლექსების მსმელნი!
მოკლებულნი მხურვალე ვნებას
და მაღალთა ქებათა ქებას,
მოკლებულნი წამებას, თრთოლვას,
და ტანჯული სულების ოხვრას,
ვერ შესვამენ შენი ხმის ნეკტარს,
ვერ შეძლებენ შენს ლექსთა ქებას!
შენ მეფე ხარ, მეფეთა შორის,
და ატარე გვირგვინი ის,
ბატონიხარ მდუღარე ცის,
და მღელვარე წამების ზღვის,
განიცადე სიმწარე გრძნობის!
და მიიღე ეს ქება ბოლო,
ვერ ვიხილავთ შენს შუქთა სხივს,
ეს სინათლე ამაყი ცის,
ჩვენ მიწაზე გვაბრმავებს მხოლოდ.
ო, მე იზრაფელად, რომ ვიქცე,
რომ იქცეს იზრაფელი მედ,
ვერ ვიგდებდი სტრიკონებს ტყვეთ,
ვერ შევძლებდი ცად გადავიქცე.
და ამაზე ძლიერი ხმები,
შეაქებდნენ იმ ამაყ ცას,
და კვლავ ააღელვებდნენ მას,
მიწიერთა ზეციური ვნებით.
