გალაკტიონ ტაბიძე
- პოეზია
გალაკტიონ ტაბიძე – ჭიანურები
მიდის ოპერა „ლაკმე“,ბუტაფორიის შეხლა!განა ეს არის საქმე?მე სულ სხვას ვფიქრობ ეხლა:მწარე ფიქრებში გართულსმესმის სიცილი მთვრალი;სადმე მეხუთე სართულსმთვარე უღიმის მკრთალი.ოჰ! როგორ…
Read More » - პოეზია
გალაკტიონ ტაბიძე – ჭმუნვარება
როცა მზის სხივი უკანასკნელიმოსწყდება მყინვარს და მიიძინებს,როცა ბუჩქებში ნიავი ნელინაზად და წყნარად წაისისინებს,როცა ბულბული საღამოის ჟამსმიდამოს უმღერს მომხიბვლელ ნანას,როცა სიჩუმის…
Read More » - პოეზია
გალაკტიონ ტაბიძე – ჭოტი
მოკლე და მსხვილი ტანი მძინარ ბაღს დაჰყურებდა.არ ირხეოდა თავი მძიმე და დაბურდული.ჩამოშვებული ჰქონდა თმები ვიწრო ყურებთან.ნისკარტი ჰქონდა მოღუნული, როგორც შურდული.თვალები…
Read More » - პოეზია
გალაკტიონ ტაბიძე – ხალხი და „მთავრობა“
ევროპა მოსჩანსსულ ორი დროშით.არენის ქარიაქანებს დროშას:იფურთხებიანმთავრობის ლოჟითდა აფურთხებენმთავრობის ლოჟას!
Read More » - პოეზია
გალაკტიონ ტაბიძე – ხალხი ირევა, ხალხი ფუსფუსებს
ხალხი ირევა, ხალხი ფუსფუსებს.დაღონებული მივდივარ ბრბოში,ღრუბელთა შორის ისე წევს მთვარე,როგორც ცხედარი ვერცხლის კუბოში.და კაცთა ქუხილს ეხმაურებამიბნელებული ღამის სიცილი,ღამის სიცილი დასცურავს…
Read More » - პოეზია
გალაკტიონ ტაბიძე – ხალხის გენია, ხალხის ნიჭი
ხალხის გენია, ხალხის ნიჭიდა ძლიერებაცხოვრების ზღვაზე მიმავალიცოდნის გემია,წარსულის, აწმყოს, მომავალისმზით იფერებააკადემია,დიდებული აკადემია! მშვიდობა, წინსვლა, მიღწევებზეარშეჩერება!შევქმნით იმ მერმისს და ჩვენ ვიტყვით:რა…
Read More » - პოეზია
გალაკტიონ ტაბიძე – ხალხური მოტივებიდან
შენი თვალები – მაღლები –სამხრეთის ზღვების ფერია,კბილები – თეთრი ძაღლები –მიღრენენ, არაფერია. მოგონებებში წასულიშენს ბაგეს დავეხარბები,ოცნების ორი ასული –გადაწოლილან წარბები.…
Read More » - პოეზია
გალაკტიონ ტაბიძე – ხან უფსკრულები, ხან მწვერვალები
ელვის ბილიკზე მიდის ფეხები და მეცემიან თოვლის ვარდები. ხან უფსკრულეთში გადვიჩეხები, ხან მწვერვალებზე აღვიმართები. ხან ქარიშხალი და ხან ნიავი მეტოლებოდა…
Read More » - პოეზია
გალაკტიონ ტაბიძე – ხან წვიმაა, ხან დარია ..
ხან წვიმაა, ხან დარია, ხან მთობა, ხან ბარობა. ძველს ახალი შეცვლის მდგმური, კმაყოფას - უკმარობა.
Read More » - პოეზია
გალაკტიონ ტაბიძე – ხანდახან მშფოთვარ ქალაქის ხმაში
ხანდახან მშფოთვარ ქალაქის ხმაში, გრგვინვა-ქუხილში, კვნესა-წუხილში, ფრთხილად მოისმის ბულბულის სტვენა, ნაზად, ნარნარად, ისე, ვით ძილში. ხანდახან მტვრიან ქალაქის ქუჩებს, სადაც…
Read More »
