წელი: 2024
- პოეზია
გალაკტიონ ტაბიძე – იქით ნუში, აქეთ ნუში
იქით ნუში, აქეთ ნუში,დახეთქილი ბროწეული,ისევ ალუჩების ბუშიდა ატმების ძოწეული. გადაუგდე ნიავს ყელი,სიო მოჰქრის შებინდების.მოისმინე წინანდელიგაჟრჟოლება სიმინდების. შორით ელავს ჩვენი თეთრიკოშკის…
Read More » - პოეზია
გალაკტიონ ტაბიძე – იღიმებიან სახლები
ვარდებში ქარი ფათურებს,აფეთქებულან ბაღები,დღეს აღარ აუმადურებსგულცივი, წყალწასაღები.იღიმებიან სახლები –გაჰქრა შიმშილი, სიცივე,დამშვიდებული ძაღლებიქუჩებს ერთგულად იცავენ.ყველამ იპოვა საფარი –ვინც ეხლა უმეზობლოა,გაჰქრა წარსული…
Read More » - პოეზია
გალაკტიონ ტაბიძე – იყავი ჩემთვის, იყავი ჩემთან! ..
იყავი ჩემთვის, იყავი ჩემთან!იყავი ჩემში მარად და მარად.ჩემი სიზმრების რჩეულ მეგობრად.ჩემი ფიქრების ნაზ ნიავქარად. განმინათე დღე, მითიე ღამე,საგანთიადო მიმღერე ხმები,როცა…
Read More » - პოეზია
გალაკტიონ ტაბიძე – იყო
იყო ბურუსი გაურღვეველიდა კაკანებდა ტყვიისმფრქვეველი. დღემ მოღუშულმა წარბი შეხარა,დაცლილ ქუჩებზე მკვდრები ეყარა. უცებ მაღალი ცეცხლი ავარდადა ბნელი ცისკენ გაინავარდა. ცეცხლი…
Read More » - პოეზია
გალაკტიონ ტაბიძე – იყო დრო ..
იყო დრო, როცა მე ცხოვრებას ზღვას ვადარებდი,სადაც გრიგალი იყო მეფე ყოვლის მპყრობელი.ერთადერთ სიბრძნედ მე მიმაჩნდა, რომ ამ გრიგალთანისე მომეწყო იალქანი…
Read More » - პოეზია
გალაკტიონ ტაბიძე – იყო ვექილი ფრიად მართალი ..
იყო ვექილი ფრიად მართალი,ისეთი, ქვეყნად რომ არ ფასდება.უყვარდა სიტყვის სალტო-მარტალიდა სიტყვიერად გაფანტასტება. ეცვა ბრჭყვიალა ფარჩა-ფართალი,თუ „საქმეს“ ხედავს, ერთი ასდება,თუ ფული…
Read More » - პოეზია
გალაკტიონ ტაბიძე – იყო მდიდარი სახლის ..
იყო მდიდარი სახლისერთი მდიდარი კუთხე,სად ფრთას გრიგალი ახლისდა მარტოობა მწუთხე. და ოთახიდან ოთახსარა ერთი და ორიგანწირულებით მორთავსძველი ჭაობის შმორი. ქარი…
Read More » - პოეზია
გალაკტიონ ტაბიძე – იყოს ასფალტის გასხივოსნება
ციკლიდან „ეპოქა“ სიმღერა ახალ სახლების ახლოიყოს ასფალტის გასხივოსნება,ახალგაზრდული აღფრთოვანების,ვინა სთქვა, თითქო მოკვდა ოცნება?გაზაფხულისა დღეთა ძლიერინაკადულები გულს არ ელევა,ვიპოვეთ ჩვენი დაკარგული…
Read More » - პოეზია
გალაკტიონ ტაბიძე – იშლებიან ყანები
მოფენილი ქალებით,სავსე იდუმალებით,ქარვად მონაზმანები,სივრცით დანათავები,იშლებიან ყანები,როგორც ვეფხვის ტყავები. სამხრეთივით ვნებიანმხარეს ეშურებიანჭაობების იხვები,სიმაღლეებს მიჰყვებაფიქრი, ოქროს ნავებით.
Read More » - პოეზია
გალაკტიონ ტაბიძე – იცვალნენ დრონი
იცვალნენ დრონი. წარსულის დიდისდიდებას ვხედავ არასაკმარისს.ღელავს ფაზისი და მტკვარის მშვიდისამოოხვრაა მიდამო-არის; ძველია ჩარჩო ჩატეხილ ხიდის,გული ერევა ზვირთების რონინს,რაიღა დარჩა წარსულის…
Read More »
