პოეზია
-
გალაკტიონ ტაბიძე – მახსოვს ზამთრის შეღამება ..
მახსოვს ზამთრის შეღამებასიჩუმე და ბინდი ჩქარი.ძლივს ანათებს სარკმელს ჭრაქი,სარკმელთან კი სტირის ქარი.ვწევარ ბავში ავადმყოფი,ტანს ნაბადი მხურავს ზედა.და იდუმალ მწუხარებით –სასთუმალთან…
Read More » -
გალაკტიონ ტაბიძე – მახსოვს ზაფხული
მახსოვს ზაფხული ტობანიერის,ჩვენი მდინარე და მეფის-ჭალა.დედა სათუთად შლის „ივერიას“,მდინარის ქარი ჰქრის ჩალა-ჩალა. არც ის ზაფხული არსებობს ახლა,არც მეფის-ჭალა, არც ის…
Read More » -
გალაკტიონ ტაბიძე – მახსოვს ქარი სძრავდა ..
მახსოვს ქარი სძრავდაჩვენი სახლის ლანდურს,ხმა ხან ჩონგურს ჰგავდა,ხან სევდიან ფანდურს.და სტიროდი, დროო,როგორც ბედისწერა,სახლი უეზოოდა უსიცოცხლო კერა.
Read More » -
გალაკტიონ ტაბიძე – მახსოვს, მე გზაჯვარედინზე ..
მახსოვს, მე გზაჯვარედინზე ვიდექ სასოწარკვეთილი,როცა ვნახე შენი ჩრდილი, თანამგრძნობი და კეთილი. მე მას შემდეგ გმირად გავხდი, გადავლახე მთა და ბარი…მთა…
Read More » -
გალაკტიონ ტაბიძე – მახსოვს, როცა მხატვრებს ..
მახსოვს, როცა მხატვრებს ლხინი გვქონდა გამოსათხოვარი,საზეიმო დარბაზებში შემოვიდა მათხოვარი.რაინდულად კედლისაკენ გაიშვირა მავნე ხელი,განაცხადა: ჩამოხსენით გოია და ბოტიჩელი. სურათები კედლებიდან მაინც…
Read More » -
გალაკტიონ ტაბიძე – მგელი და ცხვარი
თითქმის ორიათასი წლისწინ ცხოვრობდა ფედრიმან დასწერაბევრთა შორისეს არაკი მკვეთრი: იყო სიცხე.მოხდა ისე,რომ წყურვილით ხელინაკადულთანწყალს მიაწყდაბატკანი და მგელი. თავთავისიწყალსასმელიარე ჰქონდა მათგანს:მგელს…
Read More » -
გალაკტიონ ტაბიძე – მგზავრის სიმღერა
რამდენ მდინარეს არბევსეს დატეხილი მთები,დემონისას ჰგავს წარბებსმძლავრი ნიაღვრის ფრთები. სუნთქვა მაღლიდან მორბის,როგორც ქარული რაში,და ბუდეები ორბისმიჯგუფებულა მთაში. უუძველესი ციხისჩანს ნანგრევები…
Read More » -
გალაკტიონ ტაბიძე – მგლოვიარე სერაფიმები
მარმარილოს ქვეშ (მწუხარება უამრავ დროთა!მე პოეზიამ დავიწყების ცელს ამარიდა);საუკუნეთა სათვალავი მეკარგებოდა;ერთხელ ზმანებით მე ამოველ ბნელ სამარიდან. მე მოვდიოდი სამშობლოსკენ გზებით…
Read More » -
გალაკტიონ ტაბიძე – მდიდარი მემკვიდრის საიდუმლო
ის, უდაბნოში ნაპოვნი ბავში,რომელსაც გული გაუხდა თუჯის,იდუმალად დგას პროსპეკტის თავშიმემატიანე მაჩაბლის ქუჩის. არვინ არ იცის, ეს ოცდაათიწლის ღამეები სად გაათია.ქალაქის…
Read More » -
გალაკტიონ ტაბიძე – მეტეხი იდგა რუხი, პიტალო
ცა – დასავლეთი აღვივებდა ღრუბელთა ღუმელს,მეტეხი იდგა რუხი, პიტალო.შემოდგომის დღე მისცემოდა უსაზღვრო დუმილს,მთაწმინდა – მშვიდი და მოყვითალო.წიგნის გვერდები ჩამოშლილი და…
Read More »
