პოეზია
-
გალაკტიონ ტაბიძე – როგორ არ გახსოვს ბავში აღტაცებაში მყოფი
ციკლიდან „პაციფიზმი“ როგორ არ გახსოვს ბავშიაღტაცებაში მყოფი?ეხლაც ისაა, მაგრამუფრო დიდი და ავი,ნაღდმა შესცვალა თოფმამისი საბავშო თოფი,დიდმა შესცვალა ქარმამყუდრო ნიავთა ნავი.იქცა…
Read More » -
გალაკტიონ ტაბიძე – როგორ არ იცით, თუ რა ძალაა
ციკლიდან „ეპოქა“ როგორ არ იცით, თუ რა ძალააშრომაში, მარად დაუთრგუნველი,კარგია შრომა ახალგაზრდული,თავგანწირული და უზრუნველი.იმედი კიდევ, ბევრი იმედი,გზა სხივოსანი მომავალისა,ეს სამუდამო…
Read More » -
გალაკტიონ ტაბიძე – როგორ ებრძოდენ ზარებს ზარები
ეს მე ვარ, ქარი, ეს მე ვარ, ქარი,დავქრივარ ბარად, ვოცნებობ მზეზე…ერთმევა ფერი ყვითელ არეებს…მე დაჭრილი ვარ, როგორც აფთარი.აცივდა გარეთ, დაცავივდა…
Read More » -
გალაკტიონ ტაბიძე – როგორც აჩრდილი
როგორც აჩრდილნი – დაღალულნი დავდივართ ქვეყნადდა არემარე, თვით ცის სივრცე მოსილა ბნელით.ცისა დასავალს გავცქერივართ… უკანასკნელადდღე იქ გაგვიქრა და ახალ დღეს…
Read More » -
გალაკტიონ ტაბიძე – როგორც სატანა
ყური დამიგდე.. ყოფნის ზვირთებმაქარიშხლის ქარ-ცეცხლს გადამატანა..მე გამიტაცეს სევდიან ხმებმა…მე, პოეზიის ბნელი სატანა.ვით ქარიშხალი ყრუ უდაბნოშიდავქროდი ქვეყნად და სულთა თანასვმღეროდი და…
Read More » -
გალაკტიონ ტაბიძე – როგორც სინათლე მოხეტიალე
როგორც სინათლე მოხეტიალე,გადივლის თვალწინ ოცნებათ გუნდი,მოჩვენებებში და სიზმარცხადშიჩაახვევს ფიქრებს ღამის ბინდბუნდი.ამ ბინდბუნდშიაც ნაზ ფრთაშეხებითსიცხადის შვილი, ტკბილ დღეთა კრება,როგორც სინათლე მოხეტიალე,ისე…
Read More » -
გალაკტიონ ტაბიძე – როგორც წუხილი არაგვის კიდის
როგორც წუხილი არაგვის კიდისიყო ზვირთები ფაზისის ჩქარის,გაჩნდა წუხილი ეფემერიდისდა რუსთაველიც იმ დღის არ არის?!სანახაობაც შეიცვლის რიდეს,ძველი თაობა თანდათან მიდის,როგორც წუხილი…
Read More » -
გალაკტიონ ტაბიძე – როდესაც მთვარით..
როდესაც მთვარით დაპყრობილ ვიქმენ,მე შემომესმა შენი კისკისი.მოვარდნილ ელვის გადაიზნიქენ:ხეები, წყალი და ბილიკიც კი. გულში იგივე ცეცხლი დამირჩა,შენ გაზაფხულზე მოხვალ ასევე,მტრედი,…
Read More » -
გალაკტიონ ტაბიძე – როდესაც ყველას სძინავდა
ბინაზე ვბრუნდებოდი ღამით,როდესაც ყველას სძინავდა;ჩვეულებრივად,უნდა ავსულიყავი მთაზედა გზაში მთელი საათობითშემეძლო მეოცნება,ფანტომივით მსუბუქიქალაქით.მოფენილა ელვარე სანთლები.ეხლა მძინარე,როგორც სპეტაკი და ცისფერიმდინარე,სარკესავით ნათელი,მბრწყინავი, როგორც…
Read More » -
გალაკტიონ ტაბიძე – როდესაც ხალხთა ჟრიამულში ..
როდესაც ხალხთა ჟრიამულში დავიკარგები,რომ მოვიპოვო კაცთა შორის თავშესაფარი,მაშინ ქნარი სდუმს, სდუმს, სიჩუმეს გარემოუცავს,მწარე ნაღველით ავსებული სდუმს ჩემი ქნარი. როდესაც მტრობა,…
Read More »
