პოეზია

  • ილია ჭავჭავაძე – სამოცი წლისთავზე (ილიას)

    ”საგურამოს გზაზე მოუკლავთ ილია ჭავჭავაძე”პ ი რ ვ ე ლ ი ც ნ ო ბ ა1907 წელი. – ”მე ილია…

    Read More »
  • ილია ჭავჭავაძე – სანთელი

    ვზივარ და შევჭვრეტ ჩემ-წინ სანთელსა,რომელიც წეღან უხვად ნათელსაჩემს ოთახს ჰფენდა და აშუქებდადა თვალ-წინ ბნელსა განმინათლებდა;აწ მიწურვილა გასაქრობლადა,შანდლისა თავზე ძლივ-ძლივღა ბჟუტავს,ხან…

    Read More »
  • ილია ჭავჭავაძე – უსულდგმულო ცხოვრება ..

    უსულდგმულო ცხოვრებაცის ნიჭად ნუ გგონია,იგი მიწის ყოფილა —რასაც ბოლო ჰქონია! ცხოვრებას აცისკროვნებსსული, საქმით მეტყველი,და ის უბოლო არის,ვით სულის შთამბერველი. ნეტა…

    Read More »
  • ილია ჭავჭავაძე – ქართვლის დედას

    აწმყო, შობილი წარსულისაგან,არის მშობელი მომავალისა.ლეიბნიცი. ქართვლის დედაო! ძუძუ ქართვლისაუწინ მამულსა უზრდიდა შვილსა;დედის ნანასთან ქვითინი მთისამას უმზადებდა მომავალ გმირსა…გაჰქრა ის დროცა!..…

    Read More »
  • ილია ჭავჭავაძე – ქართვლის დედას (პოემა)

    გაგვიძეღ, ბერო მინდიავ,მუხლი მაიბი მგლისაო,გაიყოლიე უმცროსნი,ვისაც თავი აქვს ცდისაო.ხალხური სიმღერა. ვუძღვნი პეტრე ნაკაშიძეს აჰა, იმ დროთგან ერთი სახე ამოღებული,რომელნიც ერთად…

    Read More »
  • ილია ჭავჭავაძე

    ილია ჭავჭავაძე – ღამე

    როცა ყაყანი ქვეყანისა სრულად მისწყდებადა აღარ ისმის ბოროტების ხმა მოსაწყენი,როს მძინარ სოფელს კამარა ცის ზედ გარდეშლება, —სამხრეთის ღამევ! მაშინ მიყვარს…

    Read More »
  • ილია ჭავჭავაძე – გაზაფხული

    ტყემ მოისხა ფოთოლი,აგერ მერცხალიც ჭყივის,ბაღში ვაზი ობოლიმეტის ლხენითა სტირის.აყვავებულა მდელო,აყვავებულან მთები;მამულო საყვარელო,შენ როსღა აყვავდები?

    Read More »
  • ილია ჭავჭავაძე – განდეგილი (პოემა)

    ვუძღვნი ოლღა ჭავჭავაძისას I სადაც დიდებულს მთასა მყინვარსაორბნი, არწივნი ვერ შეჰხებიან,სად წვიმა-თოვლნი, ყინულად ქმნილნი,მზისგან აროდეს არა ჰდნებიან,სად უდაბურსა მას მყუდროებასკაცთ…

    Read More »
  • ილია ჭავჭავაძე – ყვარლის მთებს

    სამშობლო მთებო! თქვენი შვილი განებებთ თავსა,მაგრამ თქვენ ხსოვნას ვერ მივცემ მე დავიწყებასა:თქვენ ჩემთან ივლით განუყრელად, ვით ჩემი გული,თქვენთან, ჰე, მთებო,…

    Read More »
  • ილია ჭავჭავაძე – ჩემო კალამო ..

    ჩემო კალამო, ჩემო კარგო, რად გვინდა ტაში?რასაც ვმსახურებთ, მას ერთგულად კვლავ ვემსახუროთ,ჩვენ წმინდა სიტყვა უშიშარად მოვფინოთ ხალხშიბოროტთ საკლავად, — მათ…

    Read More »
Back to top button