პოეზია
-
გალაკტიონ ტაბიძე – დიადი მონათება
…დიადი ცოდნამოანათებსდა მზეებრ ელავს,მისი სხივებიათბობს ყველას,ანათებს ყველას. …ყველა ჩვენგანიდღეს სავსეაუკეთეს გრძნობით,დიდი, ნათელისიამაყით,დიდის დანდობით. ერთი ძლიერისხივით მხარეკიდევ ინთება,ნათელ გვირგვინითჩვენი მხარედღეს გვირგვინდება.…
Read More » -
გალაკტიონ ტაბიძე – დიდად მჭერმეტყველობენ ..
დიდად მჭერმეტყველობენ,მაგრამ დიდად ცდებიან:გვითხარითო, წარსულიაწ რა კაპიტალია? მაგრამ მკვდრები იგრძნობენ,მკვდრები წამოდგებიან,და წამოვლენ, წამოვლენ,როგორც ზღვა ან კალია. იგი მამა და პაპა,პაპის…
Read More » -
გალაკტიონ ტაბიძე – დიდი მარაგი
ციკლიდან „ეპოქა“ იქ, სად ცემენტის არის ბუდობი,ამოზღვავება მიწიდან გველისმრავალმილიონ ტონა ქვა-კირის,მრავალმილიონ ტონა მარგელის.იქ, სად ცემენტის არის ბუდობიდა მუშაობა დაუმცხრალია,რომ გაწოლილა,…
Read More » -
გალაკტიონ ტაბიძე – დიდი ქალაქი
ქალაქი იმნაირია –წამით არა აქვს სვენება,ხანდახან მასში ძლიერიაჩრდილი მომეჩვენება. რამდენი დიდი ქუჩაა,რამდენი დიდი შენობა –ადამიანიც ისეა,როგორც ტყის ფოთოლფენობა. ღამით მუსიკა…
Read More » -
გალაკტიონ ტაბიძე – დიდი ხანია
მე კვლავ ვნახულობ შენს სამარეს განმარტოებულს.სასაფლაოზე მზე ანათებს… ყვავილნი თრთიან…აქ ვერვინ მამჩნევს სიკვდილამდე ობოლს, მოწყენილს.აქ საბრძოლველად მეგობრებიც არ მეძახიან. მინდა…
Read More » -
გალაკტიონ ტაბიძე – დიდი, სახალხო!
ვინც კი პოეტის, მხატვრის, არტისტისუმშვენიერესს ატარებს სახელს,მე მინდა ვუთხრა: სამშობლო გიცდის,სამშობლო საქმეს გთხოვს ახალ-ახალს.პოეტს, რომელიც წრფელია გულით,ვისიც სიმართლით ჰწყავს საწყაული…
Read More » -
გალაკტიონ ტაბიძე – დიდის ჭრიჭინით ..
დიდის ჭრიჭინით, მაგრამ მაინც მიდის ურემი,დიდის ჭრიალით, მაგრამ მაინც ტრიალებს ღერძი…ღვნეშით, ოფლის ღვრით მიიწევენ აპეურებიმხარეს, სად როსმე ფაზი იყო და…
Read More » -
გალაკტიონ ტაბიძე – დილა
თვალუწვდენი, მღელვარე ტბამზის სხივების ცეცხლზე გათბა…ვარდს დაეცა გულზე წვეთი –ცის წიაღით მონაკვეთი.შეფართხალდა ცის ტოროლადა მიდამო აათრთოლა! აჭიკჭიკდი ტოტზე, ჩიტო,იბრჭყვიალე, მარგალიტო…და…
Read More » -
გალაკტიონ ტაბიძე – ზღვა-ზღვა, მთა და მთა
ზღვა-ზღვა, მთა და მთამთა-მთა, ტყე და ტყემარად დღე ჩვენიიყო წამება,ჩვენი ცისკარი,ჩვენი შუადღე,ჩვენი დილა დაშემოღამება. რა მწუხარება,რა ჩრდილთა ღვარიახმაურებდა მაშინსტრიქონებს.უფრო და…
Read More » -
გალაკტიონ ტაბიძე – ზღვაზე
საბრალო ნავი!როგორც კლდის ზვავიგულ-შემზარავი,ტალღა შეასკდა იმის სუსტ ნაპირს…ტალღას გადაყვა..და ვით სიპი ქვადაეშვა.. წაყვადაუსრულებელ კვნესა-გასაჭირს.. ეგრე ამ ჩემს გულს,სიცოცხლით გზნებულს,ტრფობით ანთებულს,(გულს…
Read More »
