პოეზია

  • ილია ჭავჭავაძე – მესმის, მესმის სანატრელი ..

    მესმის, მესმის სანატრელიხალხთ ბორკილის ხმა მტვრევისა!სიმართლის ხმა ქვეყნადა ჰქუხსდასათრგუნვლად მონობისა. აღმიტაცებს ხოლმე ის ხმადა აღმიგზნებს იმედს გულში…ღმერთო, ღმერთო! ეს ხმა…

    Read More »
  • ილია ჭავჭავაძე – მეფე დიმიტრი თავდადებული (პოემა)

    (ვუძღვნი თ. პეტრე ნაკაშიძეს)უქმე დღე იყო, ტვირთმძიმეი და დამაშვრალი,საყდრის წინ ჯგუფად ხალხი იდგა და ჰყაყანებდა;იქავე ახლოს, ცაცხვის ხის ქვეშ ერთი…

    Read More »
  • ილია ჭავჭავაძე – გ.აბ ხ..

    ღმერთო!.. აკურთხე ამ ყმისა ძალნი,ხალხთ სამსახურად მიეცი ღონე,აღუხსენ ხედვად მშიშარნი თვალნი,ტანჯვის ნუგეში მას შთააგონე. ღმერთო!… მოჰმადლე მადლი ზეცისა,შთაბერე ყრმასა ძლიერი…

    Read More »
  • ილია ჭავჭავაძე – გუთნის დედა

    ”გადი-გამოდი, გუთანო, ღირღიტავ, ბანი უთხარო”. ერთს ბედ ქვეშა ვართ, ლაბავ, მე და შენ,წილად გვარგუნეს შავი მიწა ჩვენ.ერთგულად ვჭიმოთ ჭაპანი ჩვენი,უსიხარულოდ…

    Read More »
  • ილია ჭავჭავაძე – დაბნელდა სული ..

    დაბნელდა სული, გარშემოც ბნელა,სიცივე მკვიდრობს ეხლა ჩემ გულში;აღარ მაქვს საზრდო სულისათვის მეარც სიძულვილში, არც სიყვარულში. დიდხანს ვებრძოდი სიმდაბლეს, მტრობას,და გავიმაგრე…

    Read More »
  • ილია ჭავჭავაძე – დაე თუნდ მოვკვდე არ მეშინიან ..

    დაე თუნდ მოვკვდე არ მეშინიან,მაგრამ კი ისე, რომ ჩემი კვალინახონ მათ, ვინცა ჩემს უკან ვლიან,თქვან: აღასრულა მან თვისი ვალი; რომ…

    Read More »
  • ილია ჭავჭავაძე – ბაზალეთის ტბა

    ბაზალეთისა ტბის ძირასოქროს აკვანი არისო,და მის გარშემო, წყლის ქვეშე,უცხო წალკოტი ჰყვავისო.მწვანეა მუდამ წალკოტი,არასდროს, თურმე, არ სჭკნება,ქვეყნისა დროთა ტრიალსაიგი არ ემორჩილება.ვერ…

    Read More »
  • ილია ჭავჭავაძე – აჩრდილი (პოემა)

    წმინდა ილია მართალი (ჭავჭავაძე) აჩრდილივუძღვნიი ვ. პ ო ლ ტ ა რ ა ც კ ი ს დაი ლ ი…

    Read More »
  • ილია ჭავჭავაძე

    ილია ჭავჭავაძე – ალექსანდრე ჭავჭავაძე

    Его стихов пленительная сладостъПройдет веков завистливую далъ.პუშკინი. მისი ლექსი შვებით, ლხენითხან მეჯლისში მოჰფრინდება,გულს ჩაგეკვრის, ჰლაღობს, ჰხარობს,გამღერებს და ამღერდება; ხან ღონდება…

    Read More »
  • ილია ჭავჭავაძე – ალაზანს

    სიჭაბუკისა ყვავილიდამიჭკნო ჟამთა დენამა,ნდომა მომაკლო, დამიგდოსასაპყროდ გული რბენამა. საბა ორბელიანი. მდინარევ, ჩემის მშობლიურ მთის ცრემლით შემდგარო!აწ შენს კიდეზედ ვდგევარ, დაგცქერ…

    Read More »
Back to top button