პოეზია
-
შოთა რუსთაველი – ვეფხისტყაოსანი: წიგნი ტარიელისა საყვარელსა თანა პასუხად
“მივუწერე: «მზეო, შუქი შენი, შენგან მონაფენი,გულსა მეცა, გამიცუდდეს სიჩაუქე-სიალფენი;ხელმან შენნი განვიცადენ სინატიფე-სიტურფენი,სულთა ნაცვლად სამსახურნი რადმცა ვითა გიმუქფენი?! «მაშინ, ოდეს დამარჩინე,…
Read More » -
შოთა რუსთაველი – ვეფხისტყაოსანი: რჩევა ნესტან-დარეჯანის გათხოვებისა
“დილასა ადრე სრას მიხმეს, დღე რა ქმნა მწუხრმან ჟამითა;ავდეგ, ვცან მათი ამბავი, წასლვა ვქმენ მითვე წამითა;ვნახე, ორნივე ერთგან სხდეს ხასითა…
Read More » -
შოთა რუსთაველი – ვეფხისტყაოსანი: ტარიელისა და ნესტან-დარეჯანის თათბირი და გამორჩევა
“მეტმან სევდამან მიმწურა გულსა დაცემად დანისად.ასმათის მონა შემოდგა, მე ვჯე ლაღი და ჯანი სად,წიგნი მომართვა, ეწერა: «ვინ სჩან ალვისა ტანისად,ადრე…
Read More » -
შოთა რუსთაველი – ვეფხისტყაოსანი: ხვარაზმშას შვილის ინდოეთს მოსლვა საქორწილოდ და ტარიელისაგან მისი მოკლვა
“მოვიდა კაცი: «სასიძო მოვაო», მოსლვა გვახარა,მაგრა თუ ღმერთი რას უზამს, არა იცოდა, გლახ, არა;მეფესა მიჰხვდა სიამე, არ სიტყვა ივაგლახა რა,მიბრძანა,…
Read More » -
შოთა რუსთაველი – ვეფხისტყაოსანი: ამბის ცნობა ტარიელისაგან ნესტან-დარეჯანის დაკარგვისა
“ესე კაცნი გამეგზავნნეს, გონებასა გავეშმაგე.რომე მისი ვერა მეცნა, ამას უფრო დავედაგე.მას ზღუდესა გარდავადეგ, მინდორთაკე რომე ვაგე,მესმა საქმე საშინელი, თუცა თავი…
Read More » -
შოთა რუსთაველი – ვეფხისტყაოსანი: ამბავი ნურადინ-ფრიდონისა, ოდეს ტარიელ შეეყარა
“ღამით მევლო, მოვიდოდი, ზღვისა პირსა აჩნდეს ბაღნი;ჰგვანდეს ქალაქს, ვეახლენით, ცალ-კერძ იყვნეს კლდეთა ნაღნი;არ მეამის კაცთა ნახვა, მიდაღვიდეს გულსა დაღნი;მუნ გარდავხე…
Read More » -
შოთა რუსთაველი – ვეფხისტყაოსანი: შველა ტარიელისაგან ფრიდონისა
“მოჯობდა, ომი შეეძლო, ხმარება ცხენ-აბჯარისა;დავკაზმეთ ნავი, კატარღა და რიცხვი სპათა ჯარისა;კაცი ხმდა, მისთა მჭვრეტთათვის ღონემცა ეაჯა რისა!აწ გითხრა ომი მოყმისა,…
Read More » -
შოთა რუსთაველი – ვეფხისტყაოსანი: ფრიდონისაგან ნესტან-დარეჯანის ამბის მბობა
“დღესა ერთსა მე და ფრიდონ ნადირობას გამოვედით,ზღვასა ზედა წაწურვილსა ქედსა რასმე გარდავედით;ფრიდონ მითხრა: «გითხრობ რასმე, – ვთამაშობდით, ცხენსა ვსხედით, –ერთი…
Read More » -
შოთა რუსთაველი – ვეფხისტყაოსანი: ამბავი ავთანდილისა არაბეთს შექცევისა
იგი მუნით წარმოსრული სევდამანცა განა მოკლა!პირსა იხოკს, ვარდსა აზრობს, ხელი მისი განამხოკლა;სისხლსა, მისგან დადენილსა, მხეცნი ყოვლი განამლოკლა;მისმან ფიცხლად სიარულმან შარა…
Read More » -
შოთა რუსთაველი – ვეფხისტყაოსანი: დათხოვნა ავთანდილისა როსტევან მეფესთანა. ვაზირის საუბარი
რა გათენდა, შეეკაზმა, ყმა გავიდა ადრე გარე;იტყვის: “ნეტარ მიჯნურობა არ დამაჩნდეს, და-მცა-ვფარე!”დათმობასა ეაჯების გულსა: “შენ რა მოუგვარე!”ცხენსა შეჯდა, წამოვიდა ვაზირისა…
Read More »
