ლიტერატურა
-
ფრიდონ ხალვაში – დათვის ხაფანგი
გეგონება ყვავილები მოისხაო, ისე დაწითლებია ნეკერჩხალს ფართო, ძარღვიანი ფოთლები.წიფელის ფოთლებიც დაყვითლებულან, მაგრამ ისინი ფერიცვალებისთანავე კვდებიან და უსულო ფარფატით ცვივიან დედამიწაზე.ნეკერჩხლები…
Read More » -
ფრიდონ ხალვაში – დარდი
ჩვენი სახლი სოფლის განაპირას დგას. საკარმიდამოს იქით შქერებია, მერე პატარა, ტიალი კორდი, ქვემოთ კი _ ჭოროხი.მდინარის გაღმა ჩვენი სოფლის მეორე…
Read More » -
ფრიდონ ხალვაში – დღე კაცისა
მთელი ორი თვე ლოგინიდან არ ამდგარა. მერე იფიქრა: ალბათ, ყველაფერი გათავდა, ბოლოს და ბოლოს, ოთხმოცისა ვარ… რაღას გავუძლებ ამდენ ავადმყოფობასო.მაგრამ…
Read More » -
ფრიდონ ხალვაში – ემსილეს ბედი
დაღამდა, დაბნელდა. გარეთ წვიმამ, ქარმა, სიცივემ იმატა. ყველანი შინ ვიყავით, უფროსი და _ ემსილე კი არსად ჩანდა. მისი ალერსი და…
Read More » -
ფრანც კაფკა – ნაჯვარი
ერთი უცნაური ცხოველი მყავს. ნახევრად კნუტი, ნახევრად ბატკანი. ეს მემკვიდრეობითი წილია მამაჩემის ქონებიდან. იგი ჩემ ხელში გაიზარდა. ადრე უფრო ბატკანი…
Read More » -
ფრანც კაფკა – ნიღაბახდილი თაღლითი
როგორც იქნა, საღამოს ათი საათისთვის, მოულოდნელად გადაყრილ შემთხვევით ნაცნობთან ერთად, ორი საათის განმავლობაში მთელი ქუჩები რომ შემომატარა, მისმა და ზრილობის…
Read More » -
ფრანც კაფკა – პატარა იგავი
-ეჰ, – თქვა თაგვმა, – სამყარო ყოველდღიურად უფრო და უფრო ვიწროვდება. თავიდან, ის ისეთი ფართო იყო, შიშს მგვრიდა. გავრბოდი და…
Read More » -
ფრანც კაფკა – სირბილით ჩავლილნი
როცა ვინმე, ღამით, ვიწრო ქუჩაში სეირნობს და ამ დროს ვიღაც კაცი, ისეთი თან შორიდანვე, რომ მოჩანს (ეს იმიტომ, რომ ქუჩა…
Read More » -
ფრანც კაფკა – სოფლის ექიმი
უკიდურეს გასაჭირში ვიყავი ჩავარდნილი; სასწრაფოდ უნდა გავმგზავრებულიყავი; ათი მილით დაშორებულ სოფელში მძიმე ავადმყოფი მელოდებოდა; მთელ ამ სივრცეზე საშინელი ქარბუქი მძვინვარებდა;…
Read More » -
ფრანც კაფკა – უბედურად ყოფნა
როცა ყოფა უკვე აუტანელი გახდა – საღამოსკენ, ერთხელ, ნოემბერში. როცა ოთახში, მე ვიწრო ფარდაგზე ისე, როგორც სარბენ ბილიკზე აქეთ-იქით დავრბოდი…
Read More »
