ლიტერატურა
-
რევაზ ინანიშვილი – ჩვენი კატაფშატა
არ გავიდოდა ხუთი-ექვსი დღე და ავიყრებოდით მე და ჩემი მამუკა ხაშმელი ბებიის სანახავად. – ჯერაც თქვენ არ აჰყრილხართო! – ბრაზობდა…
Read More » -
რევაზ ინანიშვილი – ჩვენი ფურდედო მაისა
გამოვიდა ნისლიდან იაკოფა მენახირე, მოდგა მესერთან, დაიბჯინა თავისი გრძელი ჯოხი და დაიძახა შეშფოთებული ხმით: – დათიკო! არ გესმის, კაცო, დათიკო!…
Read More » -
რევაზ ინანიშვილი – ჩვენი ქოხის ბანი
პატარა ვიყავი, ალბათ, ხუთი წლისა. დედამ და ბებიამ თბილისში წამიყვანეს მამიდასთან, იქიდან ვიღაც ექიმებთან დავყავდი. ექიმებთან სიარული, რა თქმა უნდა,…
Read More » -
რევაზ ინანიშვილი – ჩვენი ყოჩაღი სკვინჩა
დეკემბერი იყო. ქარიანი დღე. ქარს ჯერ მუქი ღრუბლები და ცივი წვიმა მოჰქონდა, მერე სველი თოვლი წამოუშინა. ხანდახან ერთმანეთში არეულ იმდენ…
Read More » -
რევაზ ინანიშვილი – ჩვენი წარმომავლობა
ინანიშვილები ძირძველი ხაშმელები არა ვართ. პაპაჩემის მამას რევაზს უთხოვია აქაური ოქრუაშვილების ქალი ბაბალე. ჩვენ, ჩვენა და ბიძაჩემის ოჯახს, დღესაც ოქრუაანი…
Read More » -
რევაზ ინანიშვილი – ჩვენი ხევი
ჩვენი ხევი მთლად პატარა წყალია. ხუთი წლის ბალღს მუხლამდე ძლივს მოსწვდება. მოდის, მოჩუხჩუხებს ქვაღორღიან რიყეზე, ოქროსფრად ციმციმებს მზეში, ზოგ ადგილას…
Read More » -
რევაზ ინანიშვილი – ჩიტუნიას ლოცვა
გამოვიდა შენი ჩაგორგოლებული ბებია, ხელში ხის დიდი კოვზი ეჭირა, მიქნევდა იმ კოვზს და მეუბნებოდა: – ქვეყანა ავსებულა ასკილის ყვავილით. წადი,…
Read More » -
რევაზ ინანიშვილი – ცამეტი წლის ბიჭი
ცამეტი წლის ბიჭი დეიდასთან იყო სტუმრად, დეიდაშვილებმა აწყენინეს და, არავისთვის არაფერი უთქვამს, გამოიპარა. თავის სოფლამდე ოცდახუთ კილომეტრზე მეტიჰქონდა გასავლელი, თანაც…
Read More » -
რევაზ ინანიშვილი – ცეტები
სუ ცეტები მყვანან, ქმარიც და შვილებიც. რაც მაგათ არ გააკეთონ, ის უნდა გაგიკვირდეს. ჩემმა პატიოსანმა ქმარმა, მე რომ მომიყვანა, იმ…
Read More » -
რევაზ ინანიშვილი – ცირკის მასხარა ვენახში
გავიდა მამა კარის ვენახში. ჩარაზა შიგნიდან კუტკარი. მიდის. ჯერ ალუბლების ძირას გაიარა თავდახრილმა, მერე ვაშლისა, მერე შევიდა ვეება კაკლის ქვეშ.…
Read More »