ნოველა
-
არდაშელ თაქთირიძე – დეპრესია
ხარ ცუდად, ძალიან ცუდად, მაგრამ არ იცი რატომ. იცინი მზესთან ერთად, ტირი წვიმის გამო – ეს, დეპრესიაა, რომელიც ხშირად პრობლემის…
Read More » -
არდაშელ თაქთირიძე – ბაზარში
– მამა, მამაა! – რამდენი ხანია არ მინახავს! რა იცის ამ კაცმა, დაადებს თავს და გარბის. მთელი ცხოვრება ასეა –…
Read More » -
არდაშელ თაქთირიძე – საპარიკმახეროში
ვინ აცალა ჩემს თმას “ბითლზივით”, ყურს ქვემოთ ჩამოზრდა?! ორი გაფრთხილების შემდეგ, კლასის დამრიგებელმა – დარიკო მასწავლებელმა, გაკვეთილზე, დასაკლავი ღორივით წამომაქცია,…
Read More » -
არდაშელ თაქთირიძე – კოსმოსი
5!… 4!… 3!… 2!… 1!… სტარტი! საფრენი აპარატი ოდნავ შეირყა, შეზანზარდა, ქვემოდან მიწოლა იგრძნო, საზურგეს გაეკრა. ეს არ იყო ჩვეულებრივი…
Read More » -
არდაშელ თაქთირიძე – ალია საქართველოდან
“ვინც, თუნდაც ერთიადამიანი გადაარჩინა,მან გადაარჩინამთელი სამყარო!”ციტატა თალმუდიდან მაშინ მე-10 კლასში ვიყავი, ცოლ-ქმარი, გივი და ნათელა ჯინჯიხაშვილები ჩვენი სახლის პირველ სართულზე…
Read More » -
არდაშელ თაქთირიძე – დედის გული
ჩვენი სახლის მეორე სართულზე, ეზოდან ასასვლელი კიბის პირდაპირ მდებარე კარის მარჯვნივ, შეთეთრებულ კედელზე შენიშნავდით წითელი ფანქით გაფერადებულ მოზრდილ გულს, შუაში…
Read More » -
არდაშელ თაქთირიძე – ბირჟა
თბილისის ქუჩებში, სადარბაზოს წინ გაწოლილი, თლილი ქვის საფეხური, ბირჟების აუცილებელ ატრიბუტს და დასაყრდენს წარმოადგენდა.ჩემს ქუჩაზე, ოთხი ბირჟა იყო: – უსაქმურების…
Read More » -
არდაშელ თაქთირიძე – დედაენა
დამარხულ არს ენაჲ ქართული დღემდე მეორედ მოსვლისა მისისა საწამებლად, რაჲთა ყოველსა ენასა ღმერთმა ამხილოს ამით ენითა.და ესე ენაჲ მძინარე არს…
Read More » -
არდაშელ თაქთირიძე – შენდობა
ბავშვობის მეგობარი მყავს – ზაზა. ზუსტად ტოლები ვართ, სამი დღით ჩემზე უფროსია. ერთ ეზოში გავიზარდეთ. მეორე სართულზე მე ვცხოვრობ, პირველზე…
Read More » -
არდაშელ თაქთირიძე – Amapola
Amapola – ხრიწინებს პატეფონი ჟოზეფ ლაკალლეს უკვდავ მუსიკას.ცეკვავს გოგონა მიმობნეულ ფქვილის ტომრებს შორის, დებორა ჰქვია. ფეხის წვერებზე აიწევა, წელში გასწორდება…
Read More »
