მოთხრობა
-
რევაზ ინანიშვილი – ძალიან პატარა დიდ ქვეყანაში
I ამ წიგნს მელა წერს, როგორ წერს, რით წერს, საიდუმლოა. ხომ შეიძლება ერთი საიდუმლო მაინც დავიტოვო, როცა ქალაქის სიგრძე ამბავი…
Read More » -
რევაზ ინანიშვილი – ძახილი მთაში
მეც მყავდა დედა, ის წავიდა. მარტო დამტოვა, სად მივაკითხო? აღარ არის ამ სააქაოს… კ. გამსახურდია მე მაშინ პატარა ვიყავი, თელები…
Read More » -
რევაზ ინანიშვილი – წალო
აქ ღუმელი გვედგა, აქ – პურის კარადა, აქ – მაგიდა. ამ მხარეს იჯდა ხოლმე პაპა, ტახტის ბოლოში, გაღიმებული, წელში გამართული,…
Read More » -
რევაზ ინანიშვილი – წიგნი
მე ის კაცი ვარ, _ ჩათქმული ღიმილით დაიწყო მუხლებზე ხელებდაბჯენილმა მოხუცმა, _ მამაშენის მოკვლა რომ დამევალა. ხომ ხვდები, როდის უნდა…
Read More » -
რევაზ ინანიშვილი – წივწივები ზამთარში
დღეს დილას, ახალ გარიჟრაჟზე, რომელიღაც პატარა ფრინველი მოაწყდა ჩემს ფანჯარას. ქარი უბერავდა, მთების წვერები წაეჭირხლა, ოთახშიც ციოდა და მომინდა, ერთი…
Read More » -
რევაზ ინანიშვილი – წისქვილში რომ წავედი
ჩემი დათუნა ახლა ხუთი წლისაა. სამი წლისაც არ იქნებოდა, ერთხელ ეს ამბავი მოვუყევი და მას შემდეგ ალბათ ასჯერ მაინც მექნება…
Read More » -
რევაზ ინანიშვილი – ხორასნელი ჭაბუკი
ხომ მიგდებთ ყურს? აი, რა გულსაკლავ ამბავს მოგვითხრობენ მეისტორიენი:თემურლენგი ბაღდადში ატარებდა ზამთარს. მივიდა მაცნე, მოჰყვა მეორე, მერე მესამეც – პირქვე…
Read More » -
რევაზ ინანიშვილი – ჯანი როდარი
1978 წლის აპრილის დამდეგს საბჭოთა კავშირის მწერლების, მხატვრების და გამომცემლობების მუშაკთა თითქმის ოცკაციანი ჯგუფი იტალიაში გაგვიშვეს ნახევრად ტურისტულ, ნახევრად დელეგატების…
Read More » -
რევაზ ინანიშვილი – ანდერძი დავით გონჯილაშვილს
დავით გონჯილაშვილს ამას, რასაც მე ეხლა ვწერ, თქვენთვის არა ვწერ, ჩემო შვილებო. თქვენა, ვერც ბიჭებსა და ვერც ქალებს, ცოცხალმა კაცმა…
Read More » -
რევაზ ინანიშვილი – ბავშვობის უბანი
სად გასწვდება ბავშვის თვალი დიდ სოფელს. ქვემო-უბნით, ჩვენი და პაპაანთ პატარა უბნით, თავდებოდა ჩემი თვალსაწიერი. ჩვენი უბანი ნახევრად მაინც სხვადასხვა…
Read More »
