- პოეზია
გალაკტიონ ტაბიძე სასწაულს
შეუნდე, შეუნდე, შეუნდე ბნელ ცოდვილს,ლუციფერს, ჩემს სულში ავობით მძინვარეს,ლუციფერს, მრისხანე ვეფხვივით დაკოდილსდა ეხლა მძინარეს. შეუნდე, შეუნდე ჯოჯოხეთს ჩემს თვალებს,შეუნდე ჩემს…
Read More » - პოეზია
გალაკტიონ ტაბიძე სატანა, დირიჟორი მსოფლიო ორკესტრისა
მიწიდან ლალის ალი ავარდადა კაელიოს ზეცას ეხება,უცებ სატანამ გაინავარდადა შორი მეხი მეხს ეტეხება.მძაფრი ორკესტრი, ძლიერ და ორკეცს,ორატორიებს, მთაზე ატანა,გრიალი გააქვს…
Read More » - პოეზია
გალაკტიონ ტაბიძე საუბარი ედგარზე
ლანდებს სასახლეში მხოლოდ მაშინ ელი,როცა საუბარი ედგარ პოეზეა!აჩრდილს თანაზიარს მარად საშინელიდასდევს განწირულთა შავი პოეზია.ხშირად მაგონდება: ფოთლებშემოცლილი,სახემიბნედილი ქალის მწუხარება!მთვარით დაბურული, მთვარით…
Read More » - პოეზია
გალაკტიონ ტაბიძე საფლავი
ნაზი პეპელა თავს დასციმციმებს,გარშემო ყვავის გაშლილი ველი,მიყვარს, საფლავო, ეგ მდუმარებადა ეგ სიჩუმე დაურღვეველი.შენსკენ ვისწრაფვი, რაკი დატანჯულსსევდა და ფიქრი შემომაწვება,თუმცა კი…
Read More » - პოეზია
გალაკტიონ ტაბიძე საქართველოს ვარსკვლავი
დღეს საქართველოსაქვს დიადი დღესასწაული.ჩვენ მოელვარესიშორეში მივეშურებითდა არ ვივიწყებთწარსულს, სავსეს უბედურებით.და გვახსოვს ყველა,ვინაც ჩვენთვის გასწირა თავი,ვინაც წამებითმომავალი შეჰქმნა უკვდავი.ჩვენს გულში დარჩამათი…
Read More » - პოეზია
გალაკტიონ ტაბიძე საქართველოს კარებს გასცდა ..
საქართველოს კარებს გასცდაწინათგრძნობა ბუმბერაზი,როცა მხნე და ახალგაზრდამოდიოდა თქვენი რაზმი. თითქო ცეცხლით დაითუთქა,ლმობიერი გული ძმისა –ათასი მთა წინ გადუდგა,მთები კავკასიონისა. გამობრუნდით!…
Read More » - პოეზია
გალაკტიონ ტაბიძე საღამო
დანამულ ბალახებს მძინარე ტბის პირადმსუბუქი ზეფირი ათრთოლებს ხშირ-ხშირად.ხავერდი ცის სივრცე, ლაჟვარდი და მუქი,ქათქათებს, ელვარებს, როს სწყდება მზის შუქი.და ჩრდილი მწუხარე,…
Read More » - პოეზია
გალაკტიონ ტაბიძე საღამო
მიდუმებულა გარემო,ზღვა არ ბობოქრობს,ზღვა აღარ დრტვინავს უწინდებურ,ის მხოლოდ ფიქრობს.მას აგონდება წარსული დრო,დრო ძლიერების,როგორ ხვდებოდა ამომავალსდილის მზისა სხივს!ტალღას ტალღაზედ შეარწევდაბობოქრობითადა შესძახებდა…
Read More » - პოეზია
გალაკტიონ ტაბიძე საღამო (ეხლა ასეთი სიმართლეც)
„ეხლა ასეთი სიმართლეც კი არვის აშინებს“, –მხრების აწევით ამბობს ქალი და მიუთითებსსასაფლაოზე დაფენილი ვარდების წყებას –შავებით მოსილ ქალთა შორის დაცემულ…
Read More » - პოეზია
გალაკტიონ ტაბიძესაღამო (მთის)
მთის გაგიჟებულ რუებს,ღვიით, ძენძით და ქვიშით,გრიგალი დააყრუებსმაცხოვრისადმი შიშით.და დედოფალი ალვაელვამ დაღუნა ცივმა.ასე გავიდა გვალვა,ასე მოვიდა წვიმა.ჯვარი, ლომი და კუროფარშავანგების არის.თვალთა…
Read More »
