მთელი ღრიანცელი ყველა პოეტების,
დაუსრულებელი როცა კამათია –
არ ღირს იმ ერთ ცრემლად, თვალს რომ მოედების
და ღრმა მოგონებამ მე რომ დამათია,
მაგრამ დაცემული არვის ვენახვები:
თუმცა მრავალია გულში დაგუბული,
როგორც ყვავილები, როგორც ვენახები,
დაუსრულებელი სეტყვით დაღუპული.
შენ ნუ დაეცემი, შენ ნუ შეშინდები.
გულის უდაბნოსთან ბრძოლას ეგ არ იგებს.
ყველა ამაოა, ჯერ არ შებინდდება.
მხოლოდ გამარჯვება ბედთან შეგვარიგებს.
