პოეზია
გალაკტიონ ტაბიძე – ის დირიჟორი
ოჰ, ცრემლი მისი იყო მისივე
ეს ფარვანები მოცისფერო,
ღამით საწყლები რომ მოისევენ
და იწვებიან საბედისწეროდ.
იყო უბრალო, მაგრამ მართალი
მისი სიმღერა და სიარული,
და სამუდამოდ იყო ქართული
მისი ჰიმნები გენიალური.
ის ახლობელი იყო სულ შორი,
გამბედაობით სავსე, ძლიერი,
უნდა გენახათ ის დირიჟორი,
უდარებელი და მშვენიერი.