მახსოვს ზაფხული ტობანიერის,
ჩვენი მდინარე და მეფის-ჭალა.
დედა სათუთად შლის „ივერიას“,
მდინარის ქარი ჰქრის ჩალა-ჩალა.
არც ის ზაფხული არსებობს ახლა,
არც მეფის-ჭალა, არც ის მდინარე,
სულ სხვა დროებამ ხმა აღიმაღლა
და გზა წაშალა მონანინარე.
ეს გზა გაუქმდა. გზა გაიშალა
სხვა ჰორიზონტის ფრთაგანიერის.
მდინარის ქარი ჰქრის ჩალა-ჩალა.
მახსოვს ზაფხული ტობანიერის!
