გალაკტიონ ტაბიძე – მთვარე ჭაში

დაღალვით ხეზე მიწოლილა
მოხუცი რაში,
მის წინ დევები იღერებენ
ეშვებს და დინგებს

და თეთრი მთვარე საიდუმლოდ
ჩასული ჭაში
განცვიფრებული უყურადებს
მიმავალ ჭინკებს.

ამ სიჩუმეში ვინ დათვალოს
გზანი, ჰუნენი?
აქ წარსულშიც და მომავალშიაც
შეჩერდებიან საუკუნენი.