როცა ბულბული განთიადისას
ტყეებს და მინდვრებს მოჰფენს თავის ხმებს
და აღგზნებულად სადმე ბუჩქებში
შაშვი ჩაიკვნეს-ჩაიჭახჭახებს,
როცა ტოროლა ლაჟვარდ სივრცეში
კამარას შეკრავს, შეინავარდებს,
ეშხით დახედავს მინდორს დაფენილს,
შემდეგ წკრიალით შეუწყობს ჰანგებს.
როს ნაკადული მაღალს კალთებში
გზას მიიკაფავს, ირხევა, სხლტება,
რა გენაღვლებათ, მეც იმათ შორის
მქონდეს მცირედი თავისუფლება!..
