გვიანდელ ფეოდალურ საქართველოში გორდა ფართოდ იყო გავრცელებული და საბას სიტყვით, „ამას ქართველი ჰყვარობენ“. „ქართლში – პატარა გობი, ცომის მოსაზელი თაბახი“.
დაფიქსირებულია მამაკაცის საკუთარი სახელიც, გორდა. გადმოცემით, გურიაში გორდელაძეები ხმლის მკეთებელი ხელოსნები ყოფილან.
გორდა დასდებია საფუძვლად ქართულ გვარებს: გორდელაძე, გორდელი, გორდაძე, გორდაშვილი, გორდაძე, გორდელავა, გორდიშვილი, გორდანიშვილი, გორდიაშვილი, გორდულაძე, გორდულავა.
გორდი სოფელია ხონის რაიონში.
„გორდიშვილის ნაქონი განაყოფი მამული და მასზე მოსახლე ჩერქეზი და ოსი აზნაურიშვილები, თავიანთი მამულებით, თეიმურაზ მეფემ უწყალობა ჩერქეზ – ალადაღიშვილს“ (1662 წელი).
1995 წელს აღებული ვაუჩერების მიხედვით დაფიქსირდა 956 გორდელაძე: ოზურგეთში – 359, თბილისში – 223, ბათუმში – 86.
