ცეკვავს ქალების დასი –
მთვრალი მუსიკის ჟინით.
ალის მომეცით თასი –
სავსე ძლიერი ღვინით.
მე იმ დაღუპულ სულთა
ერთ სადღეგრძელოს ვკივი,
მისას, რომელსაც სძულდა
მშვიდი დღეების ტივი.
იყოს უფსკრულის პირად
სტვენა, გრიგალი, ზარი…
ოჰ, სასტიკია ხშირად
მათი სიცილის ქარი.
ჰიმნი უგონო დღეებს!
აქ იბადება რკალი –
უცნობ გენიის ბედი
და განწირული ქალი.
