უილიამ შექსპირი – სონეტი 116
თარგმანი რეზო თაბუკაშვილისა
მოყვარულ გულებს შეუღლება არ ეკრძალება,
და მაინც გრძნობას არ დაარქვათ ტრფობის სახელი,
თუკი იოლად აჰყვა ყველა ფერისცვალებას,
თუკი დასჩემდა მერყეობა არგასამხელი.
რადგან ტრფიალი აღმართულა შუქურის მსგავსად,
გრიგალიც ვერ სპობს, თუმც წალეკავს ბევრჯერ დაპირდა,
აღრიალებულ სტიქიონში მოხვედრილ ნავსაც
ტრფობის ვარსკვლავი მიაცილებს მყუდრო ნაპირთან.
ტაკიმასხარად ვერ გაიხდის სიყვარულს ჟამი,
ის მხოლოდ ღაწვებს ჩამოღვენთავს დამჭკნარ ვარდებად,
ყველაფერს ცელავს ჟამთასრბოლის ყოველი წამი,
სიყვარული კი არასოდეს დასამარდება.
მაგრამ თუ ვცდები, თუ მატყუებს ჩემი ოცნება,
ვერც მიჯნურებად გავჩენილვართ, ვერცა მგოსნებად.
Let me not to the marriage of true minds
Admit impediments. Love is not love
Which alters when it alteration finds,
Or bends with the remover to remove:
O no! it is an ever-fixed mark
That looks on tempests and is never shaken;
It is the star to every wandering bark,
Whose worths unknown, although his height be taken.
Loves not Times fool, though rosy lips and cheeks
Within his bending sickles compass come:
Love alters not with his brief hours and weeks,
But bears it out even to the edge of doom.
If this be error and upon me proved,
I never writ, nor no man ever loved.