ლაჟვარდ ცაზე დღეა თეთრი კრავების,
დასავლეთის კარი ჩატყდა ზმორებით;
უნაზესი ისმის ხმა საკრავების
ბაღებს იქით, სადღაც, გადაშორებით.
მზის გადასვლამ სივრცეები დაწმინდა.
იბინდება, იბინდება მთაწმინდა.
აჰ, ეგ თმები, ჩემს სახეს რომ ეხება,
შუქმა კარგი მოგონებით შეღება.
იყო ომი, იყო ცეცხლის დროება,
ლოდინია ახლა და მყუდროება
ციდან მთებზე ეშვებიან კრავები,
დაღალული წყდაბა ხმა საკრავების.
