გალაკტიონ ტაბიძე – ლუმანიტე

მეტი გზა არა
დარჩენია რა!
თვეზე მეტია,
სად არ იარა,
სამუშაო კი
ვერსად ვერ ჰპოვა,
გულის სიმხნევემ
ის მიატოვა.
მზადაა ახლავ
წყალს მისცეს თავი,
მან გადაწყვიტა…
და უცებ ზვავი,
ხმათა მოვარდნა:
“იყიდე
“ლუმანიტე!”
“ლუმანიტე!”
“ლუმანიტე!”
იყიდე
“ლუმანიტე!”
და შეიცვალა
დღე სულ სხვაგვარად,
ახალ იმედთა
მძლე ნიაგარად.
როგორც დაცემის
და ავზნეობის,
რცხვენია თავის
სულმოკლეობის.
მეტი გზა არა
დარჩენია რა,
ბრძოლით დააცხროს
გულის იარა.