ხომალდი ლურჯი, დაღლილი სახით
მოსული გუშინ, ისვენებს გვიან,
ადევნებული მთვარის მაზარით
ანძების ტყეში ლანდები ჰქრიან.
ხომალდი მიდის – როგორც ტაძარი,
მაგრამ არ მიდის, ლანდნი მიდიან.
დამშვიდდი, ზღვაო, იყავი წყნარად,
გადაქცეულო ლილიან ქარად.
და, ჰა, დაღალულ სულთა მკურნალი
დაფნისის სული, კრთომა ქლოესი,
უუძველესი ბაღის სურნელი
ჩემთვის მარადის უახლოესი.
ნუ გვიანდებით, ნუ გვიანდებით,
ეშვება ბინდი ლილიან ფრთებით.
