გალაკტიონ ტაბიძე – მოგონება ჩვენი ჭალისა

საღამო ხანად ჩალანდრის ცხენი
მე მაგონებდა გორებს შორებელს,
ფშანში ლანდივით დასცქეროდნენ ხენი
ბინდის მეგობარს მოუშორებელს.

ცამ მოგონება გადუხალისა
მას, ვისაც სწამდა ღამის ფერები,
ეს იყო ქარი ჩვენი ჭალისა
და შემოდგომის ჩალისღერები.